Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 140

140
FEJETTtR.
Þýzknland.
svo botni í „suSurríkjamálið", aS leggja alla stund á einingar-
bönd allra þyzkra ríkja, og hafa sjer dæmi ítala til fyrirmyndar.
Hann minnti menn á, aS sáttmálinn í Ziirich hefSi mælt fyrir um
bandalög ítalskra ríkja, um forsætistign páfans í því sambandi
og um endurkomu hertoganna til valda í ríkjum sínum. Allir
vissu, hvernig fariS hefSi, og hvaS orSiS hefSi úr þeim sáttmála,
þar sem þjóSerniskvaSirnar ráku rjettar síns á móti — en
þjóSverjar væru svo hræddir viS sáttmálann frá Prag, Ijetu hvern
bókstaf þeirrar skrár brenna sjer svo fyrir brjósti, aS þeir þyrSu
eigi aS fylgja því fram til þjóSlegs sambands meS norSur- og
suSurhluta þýzkalands, sem hjer væri gert ráS fyrir. Hann leiddi
mönnum fyrir sjónir, aS mörg af þeim lögum, er samin væru
fyrir öll bandaríkin norSur frá, yrSu menn þó síSar aS leiSa til
gildis í suSurríkjunum (þetta hefir t. d. átt sjer staS aS því snertir
mæla og vogir), og því yrSi öllum aS vera einsætt, aS hitt færi
betur, ef suSurríkin gætu átt þátt í þeim lagasetningum. þetta
og fleira í sömu stefnuna var talaS í yfirdeild þingsins, og í neSri
deildinni kvaS einn af ráSherrunum þaS vera von og traust stjórnar-
innar, aS menn þyrftu eigi lengi aS bíSa inngöngu í bandalög
norSurríkjanna. — Af nýmælum, er gengiS hafa fram á þingun-
um síSan í fyrra, skulum vjer nefna: lög, er færa út kosningar-
rjettinn, um vígslulausan bjúskap og um kviSdóma í prentmálum. —
Máli erkibiskupsins í Freiburg (sjá Skírni í fyrra bls. 123) lauk
svo, aS hann var dæmdur (í æSsta dómi landsins) sýkn saka, því
banniS þótti eigi meS því teijanda, er þyrfti aS aptra mönnum frá
aS gegna embættisskyldum.
Bajern. Hjer befir lengi staSizt í odda meS þjóSernis-
mönnum og „ættlandsmönnum“ eSa forvígismönnum sjálfsforræS-
isins, en þó hafa ráSherrar konungs veriS taldir enum fyrri ná-
komnari. þá sem örSugast ganga fram móti sambandi viS norSur-
ríkin, eSa móti því, sem kallaS er, aS gera Bajern háS Prússum
og aS þeirra þjónustulandi, eru kaþólskir klerkar og þeir sem þeim
fylgja aS máli. Hohenlohe hefir ávallt veriS nokkuS harSsnúinn á
móti klerkum og „fjallsynningum", og því hafa þeir gert sjer sem
mest far um aS efla svo þingflokkana á móti honum, aS hann
yrSi aS fara frá stjórninni. Á þinginu í fyrra kvaS hann ríkjun-