Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 53
Frnkkland.
FRJETTIR.
53
arans á Ítalíu, og fl. J>a3 eina, sem ekki tókst að draga fjöður
yfir, var óhappaförin til Mexíkó. Mótmælendur stjórnarinnar sátu
nú reyndar viS sinn keip, og sögSu aS henni (keisaranum) hefSi
eigi Jiurft aS takast svo misjafnt til um sum ráSin , ef hún hefSi
viljaS bera þau undir fulltrúa J>jóSarinnar og hafa tillögur Jieirra
og ályktir í útlendum málum. Einkum báru jpeir henni á brýn
fjárútausturinn og skuldaukann, er ráS hennar hefSu haft í för
meS sjer — en hjer bættist aptur á býsna mikiS, er herbúnaS-
urinn nýi tókst (eptir tíSindin 1866) og vopnasmíSarnar (Chasse-
potbyssna og fl.), eSur friSvörzluútgerSin, sem síSan hefir kallaS
veriS. {>etta hefir jafnast veriS viSkvæSiS á seinni árum, er
menn bafa á þinginu hafiS máls á tiltektum stjórnarinnar og sagt
henni til synda sinna. En tali menn um fjárhag eins ríkis, um
4 skatta, fjárreiSur og hvernig á fjenu er haldiS, tala menn og um
landshagina og allt ástand fólksins, þarfir jpess og nauSsynjar.
En er fulltrúar þjóSarinnar finna bresti og misferli af hálfu stjórn-
arinnar í þeim greinum, er auSvitaS, aS jpeim bæSi þykir sjálf-
sagt, aS hjá slíkum vítum mundi sneiSt, ef þingiS hefSi haft svo
landsmálin á sínu valdi sem vera bar, og aS J>eir kveSa þetta
upp bert og afdráttarlaust, er ráSast til forustu gegn stjórninni
á þingunum. Svo hefir og beint aS fariS á Parísarþinginu. BæSi
undir og ofaná öllum ámælum og aSfinningum gegn stjórninni hafa
legiS kvaSir um meira frelsi, meira þingforræSi, eSur um breyt-
ingu stjórnarinnar eptir þingstjórnarháttum, aS þjóSin ætti eigi
lengur alla kosti sína undir boSi og banni eins manns, eSur
þjóna hans, heidur og svo undir sjálfri sjer, sem títt er í öSrum
löndum, þar sem þjóSkjörin þing setja lögin, ráSa sköttum og
fjárreiSum, og vaka yfir öllum hag þjóSarinnar. Á Frakklandi
hefir þaS allt oi’SiS meS tangarörmum aS toga, er keisari þess
Ijet af höndum rakna til frelsis, og í hvert skipti sem eitthvaS
fjekkst, kallaSi hann þaS hiS síSasta fullnaSarverk aS þeirri
frelsiskipan, er hann hefSi þegnum sínum fyrirhugaS. Væri svo
aptur vakiS máls á annmörkum stjórnarfarsins eSa nýjum kvöSum,
stóSu ráSherrar hans strax búnir aS ininna menn á, aS þeir
mættu eigi hieifa viS „lagaundirstö&u ríkisins11, því allt væri þá
fengiB er þjóSin þarfnaSist, og væri meira í tje látiS, yrSi þaS