Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 190

190
FRJETTIB.
Damnork.
herra, er J>au bau8, e8a hinn, sem á eptir hann kom“. J>a8
stendnr nú á minnstu, hvort hjer heldur er haft boS eða lof-
or8, en J>ar sem stjórnin bauö 37,500 í fast árgjald og 12,000
i nokkur ár, er bágt a8 sjá, hversvegna slíkt megi ekki kalla
loforS, er svo varSar ókomnar aldir. J>a8 er satt, að boöin e8a
loforíin breyttust viS samkomulagiS, en J>au voru en sömu í eðli
sínu og fengu J>ví meira gildi, sem báðum kom saman, er hlut
áttu a8 máli. Hva8 sem herra P. Jiykir nú um skuldbindinguna,
hefir J>eim J>ótt anna8 á J>inginu, sem J. S. talar um.’ J. S. haf8i
sagt, a8 sjer Jiætti lof'orS einnar stjórnar eiga a8 vera óbrigSileg,
hvort heldur ræddi um innlend mál e8ur útlend, en P. J>ýtur
strax til og segir, a8 J>a8 eigi sjer hvergi sta8, a8 einn ráSherr-
ann sje bundinn vi8 J>a8, er annar hafi lofa8, ef máli8 er inn-
lent mál. J>a8 sje oss nú fjarri, a8 banda á móti innlenzk-
u n n i, J>ó ísland sje nokku8 utanveltu a8 svo komnu, en hitt
skiljum vjer ekki, a8 sama stjórnin sje ekki jafnbundin vi8 lof-
or8 sín, J>ó einn af rá8anautum hennar falli frá, og J>a8 sje sá,
er J>au hefir haft uppi af hennar hálfu. J>ess ver8ur og a8 gæta,
a8 allt J>a8, sem íslandi befir veri8 bo8i8 e8a lagt hefir veri8
fyrir aljiing um J>essi mál, hefir veri8 bo8i8 í nafni konungs
vors og af hans hálfu, en eigi hins danska ríkisjiings
— og undir J>a8 skyldi eigi anna8 bori8 en fjárhagsmáliS. — J.
S. haf8i minnzt á samj>ykktaratkvæ8i aljiingis, er J>a8 fjekk 1867.
Ploug segir, a8 J>a8 hafi a8 eins ná8 til J>ess eins skiptis (“denne
ene Gang“), og svo hafi líka or8um veri8 a8 kve8i8. J>a8 er
nú líkast, a8 stjórnin hafi gert rá8 fyrir, a8 máli8 Jiyrfti ekki a8
ræ8a optar á aljungi en „í Jietta eina skipti“, en hún hefir J>ó
— ef menn ekki vilja gera hana e8a fulltrúa hennar a8 athlægi —
or8i8 a8 fara eptir Jiví, hva8 henni Jiótti eiga vi8 máli8 sjálft,
eptir e81i J>ess og vöxtum, en ekki a8 eins viljaS gera alþingi
dagamun út í bláinn, e8a af J>ví a8 vel lá á henni „í þetta eina
skipti“. — Vjer höfum a8 eins tínt styrkustu atkvæ8in í svari
Plougs, J>ar sem hann segir, a8 J. S. hafi fari8 me8 einber ósann-
indi, e8a þar sem hann Jiykist hafa sem gjörsamlegast hraki8 fyrir
honum máli8. Lesendur Skírnis geta af J>essu sýnishorni sje8,
hvornig P. og fleiri vanda rökleiSsluna móti Jóni SigurSssyni, og