Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 163
Rdssland.
FRJETTIR.
163
myrtur í Moskow. MeSal rita og skjala, er kváðu hafa fundizt, var
ávarpsbrjef til alþýSunnar, þar sem boSiS er drepa keisarann og
alla ætt bans og alla eSaimenn, en brenna alla borgir til kaldra
kola! „Á enum fyrstu öldum hefSi fólkiS ekki þekkt til neins
af því tagi, og þá hefSi j>aS líka lifaS sælasta lífi“.
J>aS er alkunnugt, aS Rússar hafa komizt yfir mikiS land-
megin í Kínaveldi norSanverSu, en öllum þykir ósýnt hvar þeir
láta staSar nema í Austurálfu. Fyrir skömmu eiga þeir aS hafa
fariS meS herskip aS ey einni, er iiggur undir Japan (og Sachatin
heitir), rekiS á hurt varSsetuliS Japansmanna og kastaS svo
eigu sinni á eyjarkorniS. J>ess er ekki getiS, aS hjer hafi neitt
veriS gert til saka. En hvaS skyidi þess Jurfa; því þegar viS
heiSna menn hefir veriS aS skipta, eru J>aS fleiri en Rússar, sem
hafa haft sjer fyrir reglu hiS fornkveSna: „eigi fara vikingar at
lögum!“
Schamyl, varnarhetja Kákasusbúa, hefir nú (eptir 10 ár) fengiS
lausn úr varShaldinu, og er farinn til Mekka (ennar helgu borgar
Mahómetsmanna), og kvaS ætla aS lifa þar JaS hann á eptir
aldurs síns.
í fyrra vor dó Menschikoff „fursti“, er Nikolás keisari sendi
til MiklagarSs 1853. Hann var einn af enum dremhilátustu eSal-
mönnum Rússa, trúSi ekki á annaS en rússneskan keisara' og
rússneskan eSa slafneskan forkunnleik, og J>ví var eigi furSa, aS
hann færi nokkuS stórbokkalega meS svo frek boS sem hann hafSi
meSferSis til Soldáns frá herra sínum (o.- aS Rússakeisara væri
játuS heimild á aS vera verndarhöfSingi ailra kristinna manna í
ríki Soldans). þegar hann kom inn í ráSsal stjórnarinnar, þar
sem ráSherrar Soldáns hiSu hans í embættisskrúSa sinum, þótti
honum eigi þurfa aS fara vandara aS siSum eSa sýna þeim meiri
kurteisi, en aS ganga inn til þeirra í yfirhafnar frakkanum og í
*) Oss minnir ekki betnr, en að þessi saga sje af honum. Hann átti
einu sinni i kappræðu við annan eðalmann um eitthvert trúaratriði og
kallaði allt slíkt tómar hjegiljur, en þegar hinn sagði: (lþessu trúir þó
keisarinn”, svaraði M.: „það er annað mál, þá verð jeg að trúa því
líka”.
11*