Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 89

Ital/ft.
FKJETTIR.
89
fyrr en sjeS sje fyrir endann á rómverska málinu. J>aS er Jdví
eigi furSa, þó keisarinn vilji vita, kva8 Italir hugsi til að vinna,
þegar þeim þykir færi komið að neyta afla sins — 5—600 þús.
hermanna —, og að hann vilji heldur hafa þá með sjer en móti.
J>að mun og satt, sem sagt er, að hann hafi leitað fyrir sjer
um samhandssamninga við stjórn Italiukonungs; en ógæfan er, a5
hann hefir viljað húa uin tvo hnútana í senn á Ítaiíu, á vjebönd-
um páfaríkisins og á bandalaginu við konungsríkið. ítalir hafa
og leitazt fyrir, og ámálgafe um apturkvöð liðsins frá Rómi; og
fyrir skömmu var maður sendur til Parísar aS vekja þetta mál
við Oliivier — en hann hefir fyrrum verið Itölum meðmæltur.
A8 því sagt er, á sá maður að hafa fengið þau svör, að liðið
skyldi strax heim kvaðt, ef ítaiir vildu sleppa allri tilhugsan urn
Rómaborg. Fyrir slíkt á aÖ hafa verið tekið sem þverast af
þeirra hálfu, en stjórn Viktors konungs á þar að auki aS hafa
hótaS brigSum á því, sem heitiS var um leigugjald af skuldum
páfaríkisins (fyrir þann hluta af löndum páfans — Romagna —,
er frá honum hefir veriS tekinn). MeSan slíkt ber hvorumtveggju á
milli, verSur þaS og aS standa fyrir nánara sambandi. — MeS
Austurríki er vináttan orSin hin bezta, og til marks um þetta
er bæSi höfS kurteisi Viktors konungs viS Jósef keisara, er getiS
er um í fyrra í þessu riti (bls. 128 neBanmáls), og hitt, aS Jósef
keisari ætlaSi aS hitta konung, er hann kom aS sunnan frá Suez,
þó þaS færist fyrir, er Viktor konungur lá veikur í þann tíma.
SíSan hefir Lamarmora (óvinurPrússa og vinur Napóleons keisara)
ferSazt til Vínarborgar, aS sumra sögu til þess, aS boSa heimsókn
konungs síns. Af slíku smíSa sum blöSin strax sambandsleitan eSa
sáttmálagerSir. — ViS páfann hefir ekki dregiS framar til sátta.
A8 dæmi margra höfSingja sendi Viktor konungur Píusi 9da
góSar gjafir í fyrra vor, en hann hjelt 50 ára minningardag
prestsvigslu sinnar (10. apr.). Páfinn tók viS sendingunni (álika
og leigupeningum, sem fyrr eru nefndir), en Ijet stinga henni
undan, er þeim munum var raSaS til sýnis. — Viktor konungur
hefir ekki bannaS biskupum aS sækja kirkjufundinn í Rómaborg,
og vill þar til einskis hlutast, en stjórnin ætlar sjer allan
fyrirvara, ef þingiS gerist offara, og seilist til þeirra mála í