Skírnir - 01.01.1870, Page 142

142
FRJETTIR.
Þýzkaland.
á um þetta mál, og því heldur sem þaS gæti ekki boriS traust
til þess manns, er stæSi fyrir utanríkismálunum (Hohenlohe). I
efri deildinni sitja prinsar Baiverja meS ööru stórmenni, og voru
Jieir allir viSstaddir ávarpsumræ8urnar, en a8 einrm undan tekn-
um greiddu þeir allir (6) atkvæSi me8 ávarpinu. í neSri deild-
inni fyigdu ávarpinu 80 atkvæSi raóti 62. Konungur var8 heldur
styggur vi8, er hann fjekk þessar frjettir af þinginu, og var um
tíma fátt me8 honum og prinsunum. Hann sá Jó ekki anna8 rá8
betra, en a8 skipta um rá8aneyti8, e8a formann jpess, og hjet sá
Bray (greifi af Steinburg), er kom í sta8 Hohenlohes. Menn
þykjast ekki geta sje8, hvern árangur ,.ættlandsvinir“ og mót-
stö8umenn Prússa hafi haft í rá8aherraskiptunum, því Bray ljet
alla sem skjótast vita, a8 samningunum vi8 norSursambandiS
mætti enginn hugsa til a8 breyta e8a breg8a. Hann kva8 og
hafa veri8 einn af fulltrúum Baiverja, er þeir voru ger8ir. Sumir
segja, a8 Hohenlohe hafi rá8i8 konungi til a8 taka hann í sinn
sta8. J>a8 er jafnan sagt um Lo8vík konung, a8 hann leggist
ekki djúpt um stjórnarmálin, og a8 hann hafi litla ást á Prússum,
en hann mun jþó sjá, a8 hjer er vi8 ramman reip a8 draga, þar
sem Prússar standa me8 samningana í höndunum, og allur hinn
mennta8ri hluti fólksins — nálega allur borgalýSur — er J>jó8-
ernismönnum sinnandi. Hinsvegar mun honum vera mi8ur en vel
vi8 kaþólska flokkinn. þegar seinast frjettist höf8u fulltrúarnir
hleypt ni8ur um þriBjung þeirri fjárupphæS, er beiSzt var til
nýrra byssna, og tala8 var um fleiri uppástungur í sömu stefnu.
Wiirtemberg. Hjer er mönnum verst allra í>ar sy8ra vi8
Prússa og samningana vi8 nor8ursambandi8, en eigi a8 sí3ur
halda peir stjórninni, er segja J>a3 mestu nau8syn og brýnustu
skyldu a8 halda varnarsamningana. Fyrir skömmu síSan gerSi
stórþýzki flokkurinn og lý8valdsmenn (sem ver8a meiri hlutinn í
fulltrúadeildinni, þegarþeir halda saman) stjórninni harSar atreiBir
(í fyrirspurnum) út af þeim samningum. Menn beiddu Vambiiler
gera glöggva grein fyrir pví, hvort Wiirtembergingar mættu sjálfir
prófa, hver skylda sjer væri á höndum í hvert skipti, sem jpeir
yr3u kvaddir liSveizlu, e8a ættu beint a8 hlý8a, hvenær sem
kalli8 kæmi a8 norSan. Varnbiiler svaraSi þessu í löngu máli