Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 74
74
FRJETTIR.
Frakkland.
ró og reglu. Ró og reglu skal jeg ábyrgjast, en þjer, góSir
herrar! verSiS aS hjálpa mjer til l)ess aS búa frelsinu óbultan
staS. Til aS ná þessu marki skulum vjer jafnt forSast hvort-
tveggja, aS snúa á apturhaidsleiSina og leggja á ráSbrotaveg bylt-
ingamannanna. Yjer verSum aS fara miSskeiSis, og fara svo aS
beiSurs verSi í leitaS, milli Jieirra, er vilja halda öllu óbreyttu,
og hinna, er öllu vilja umturna“. Eptir þaS er talaS um, aS
koma hinum nýju frumreglum svo til gildis i lögum landsins, aS
hvorki stjórnarvaldiS eSa keisaradæmiS bíSi neinn hnekki; þar næst
um ýms ný lagafrumvörp, er lögS verSi til umræSu og samþykkta
á þinginu — en meSal þeirra voru nýmæli um kosningar sveitar.
stjóranna, um sveitaráS og hjeraSaþing aulc annars fi. Seinna í
ræSunni víkur keisarinn aptur máii sínu aS skyldum stjórnarinnar,
og segir, aS því meira ráSrúm frelsiS fái í allri skipun landslag-
anna, því fastar verSi hún aS standa á verSi fyrir almennings
gagni og heillum,. virSa aS vettugi ágauS og last flokkanna, og
láta hvergi skeikaS frá frumreglum ríkislaganna. „þar sem
stjórnin ekki er annaS en löglegt tákn þjóSarviijans, þar er
henni bæSi sjálfrátt og skylt, aS halda uppi virSingu sinni og
þola eigi neinum ofdælsku, því bún hefir sinnar handar bæSi
lögin og valdiS". NiSurlag ræSunnar var þetta: „Be'tur aS álit
allra mættu þá verSa samhljóSa, er máli deilir um heillir og
nauSsynjar alls ríkisins; betur aS þingdeildirnar gerSu þaS bert
fyrir öllum þjóSum meS viturlegum ráSum og góSum þegnhug,
aS Erakkland getur eigi síSur boriS frelsiS en önnur lönd, þar
sem menntaSar þjóSir hafa þaS sjer til mesta heiSurs og frama —,
án þess oss verSi aS reka aptur í hinn hörmulega flaum óstjórn-
arinnar!11. — þaS er sagt, aS keisarinn bæri fram hátt og snjallt
ræSuna, en sumstaSar varS liann aS hætta í svip og bíSa hljóSs;
svo mikiil rómur var gerSur aS orSum hans. Sex sinnum hófust
köllin upp aptur og aptur, er hann hafSi sagt: „ró og reglu skal
jeg ábyrgjast“. þegar keisarinn ók heim frá þinghöllinni, var
honum aistaSar heilsaS meS miklu fagnaSarópi á strætunum.
Á öndverSu þingi vildu þjóSvaldsmenn bera þegar upp ýmsar
fyrirspurnir, en fyrir mótstöSu miSflokksins og hinna (er „hægra
megin“ sátu) varS þessu aS fresta, til þess er búiS væri aS prófa