Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 133

Þýzkaland.
FRJETTIE.
133
bergingar og Baiverjar — e?a meiri hlnti þeirra — þykjast ekki
komnir í nein blessunarbönd viS samningana, og að þeim þykja
þungar byrðar lagSar á bak sjer (útboS og herkostnaSur), en
sjálfsforræBi rikjanna skert til mikilla muna. „þa8 er satt“,
munu Prússar segja, „falliS ber nú frá okkur, en þó ekkert fleira
en þab, sem skilar a8 aptur me8 abfallinu!“
Vjer verSum fyrir rúms sakir a8 ftjra stuttlega yfir þa8 sem
gerzt hefir á þingunum. Á sambandsþinginu í fyrra vor var sú
uppástunga samþykkt, a8 stjórn utanríkismálanna skyldi varSa öll
bandaríkin. þeir Twesten og Munster greifi (frá Hannover; einn
úr herradeild ríkisþingsins) tóku upp þá uppástungu, er getib var
í fyrra (sjá Skirni bls. 114), um ábyrgðarstjórn fyrir allt NorSur-
sambandiS.. þeir höfSu sjer til fylgdar 98 menn af ýmsum flokk-
um þingsins, en flesta af þjóSernisflokkinum. Twesten tók þab
einkum fram í ræbu sinni, ab sambandib milli norburríkjanna
yrbi laust og ótraust, unz málum þeirra yrbi stýrt af reglulegri
sambandsstjórn, eba rábaneyti meb ábyrgb fyrir sambandsþinginu.
Sambandsrábib væri löggjafardeild, en hefbi ekkert framkvæmdar-
vald, þetta væri allt í höndum eins alræbismanns (ríkiskanseller-
ans), hann yrbi ab vera allt í öllu, stýra öllum málnm — en
slíkt væri aubsjáanleg ofætlun einum manni, ab hafa vit á öllu,
og eptirlit á öllu; og svo frv. Miinster greifi fór nokkub lengra.
Hann sagbi, ab allrar rjettrar einingar yrbi vant á þýzkalandi,
meban skipun bandalaganna væri í þessu horfi, en þjóbverjum ribi
á einingarskipun sín á milli, þar sem slíkt væri nú svo kapp-
samlega sótt af rómönskum og slafneskum þjóbum. Úr því Prússar
hefbu rekib Habsborgarana út úr þýzkalandi, væri þab skylda
þeirra ab koma fótum undir þýzkt abalríki. Bismark hjelt nú
eina af snjöllustu ræbum sínum, og gekk einhverft á móti uppá-
stungunni. Abal-rök hans voru þau: hjer er beint farib fram á,
ab breyta undirstöbulögum sambandsins. Komi stjórn þess
undir eitt rábaneyti, verbur öllum ab vera einsætt, ab rábin verba
dregin úr höndum þeirra (höfbingja og landstjórna), er afsölubu
sjer svo rniklum rjetti og rábum, til þess ab sambandib gæti
komizt á stofn. þab yrbu launin, og þó næsta ómakleg, fyrir
drengskap þeirra og góbvilja. Menn gera lítib úr sambandsrábinu