Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 72
72
FRJETTIR.
Frakklaml.
er til þess hafa unnið. Af því borga jeg ekki einn skilding til
herkostnaSarins. Jeg vil segja þvert nei viS skattgjaldinu, sam-
Jegnar góSir, og þetta skal jeg einarSlega bera fram á ræSustóli
fulltrúaþingsins. Jeg veit, a8 munir mínir verSa geröir upptækir,
en þa8 veit jeg lika, a8 ekki einn einasti ma8ur á öllu Frakk-
landi fer að bjó8a í húsbúnaBinn minn. En livað eiga þeir kjós-
endur minir a8 taka til ráBa — 30,000 a8 tölu? Ekkert annað
en a8 lofa löggæzlumönnunum a8 koma, og taka þa& sem til er!
(mesti lofrómur). J>ví þegar þessi hin illa stjórn, sett saman af
jþjófum og ræningjum, sjer — svo sólgin sem hún er í pening-
ana —, a8 af engu er lengur a5 taka, a8 hirzlurnar standa
tómar, þá mun hrynja ni8ar hrófið frá 2. desember (1851) —
og þá hljótum vjer þa8, er vjer þreyjum allir: þá kemur þjó8-
valdsrikiS1!“. J>a8 var ekki um skör fram, a8 Emile Girardin
sag8i um þá menn, a8 þeir yrBu „fulltrúar aflvana gremju og
grellskapa11, a8 þeir yr8u á þinginu til athlægis eins , og fæstir
mundu vilja hlý8a á mál þeirra, en flestir fá stugg af frelsinu,
*) I einu blaðinu (Gaulois) slóð þá daga lýsing Rocheforts og um leið
hnyttileg ímyndarlýsing á fundum hans, eu hjer er lalað um fyrsta
fundinn, þegar hann var nýkominn úr útlegðinni: Maður hár vexti,
ýkjamagur, líkari bcinagrind en manni, fölur í á'-ynd, kinnbeinamikill,
augun undir skúla, ennið afarhátt, með byrstu jaðarskeggi og hvössu
nefi — allt hröngulslegt á að líla, en hárið sem hrislur í hóli.i— ------
Hann gengur inn í salinn. — uLin Rochefort!” æpir fundarfólkið. —
Hann gengur inn eplir gólfinu — uLifi Rochefort!” — Hann segist
verða að kasta mæðinni. — kILifi Rochefort!” — Einhver anzar. —
„Lifi Rochefort!” — Hann gengur upp í ræðustólinn. — Tvitekið:
uLifi Rochefort!” Loksins tekur hann til orða: „samþegnar! jeg verð
að komast við, já! mjer liggur við að reka í furðu af annari eins
viðlöku. Ennþá hefi jeg ekki gert svo mikið fyrir þjóðvaldið eða lýð-
veldið, en nú skal lekið til verka, ásamt yður og með yðar fulltingi.
S ky Idaru inboðið lek jcg svo, sem framast má skilja, og þegar jeg
er kosinn, leigi cg mjer fundarsal svo rúmgóðan, sem eg f« hann til,
einhverslaðar i kjörþinginu og býð þangað til mín kjósendum inínurn
tvisvar í viku. Annað ætla jeg mjer ekki að tala á þinginu, en það
sem þjcr hatið lagt mjer í munn að mæla. Verði mjer svo eitthvað
á I frammistöðunni á þinginu, verður sú yfirsjón vor allra samt”. --
„Lifi Rochefort!” — Fundi slitið.