Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 168
168
FBJETTIR.
Tyrkjaveldi.
Montenegro. Svartfellingar ala enn á málunura vi8
Soldán um höfn viö AdríuhafiS (Spizza), en fá enga úriausn sinna
mála. Soldáni er þa8 varla láanda, J>ó hann sje tregur á þetta
mál, J?ví höfSingi Svartfellinga sýnir honum lítil atlot, en þeir
eru Tyrhjum verr hugaSir en flestir a8rir. í fyrra vor fór hann
til Pjetursborgar og haföi virktaviStökur af keisaranum, en nokkru
síSar eignaSist hann dóttur og þá henni til handa góSar send-
ingar frá Rússakeisara, er hún var skírS. Til MiklagarSs fjekk
hann ekki aS fara fyrir öldungum sínum, því þeir kváðu þetta
virt svo, a3 hanu kæmi þangaS sem lýSskyldur höfSingi, en
Svartfellingar segja þa8 nú breint og beint, ab soldán eigi hjá
þeim eptir engri lýðskyldu ab kalla, og böfbingi sinn sje honum
ab öllu óháSur. Sagt var, aS stjórn soldáns væri opt komin á
fremsta hlunn meb hersendingar aS landinu, meSan uppreistin
stóS á í Dalmatiu, en aS Rússar hafi látiS hana vita, aS þetta
mundi þá til meiri tíSinda draga.
Serbia. Serbum fer allt einna hezt úr hendi þar eystra.
þeir hafa hæSi fengiS fullkomiS sjálfsforræSi mála sinna, komiS
hersetu Tyrkja út úr landinu, fengiS samþykki soldáns til pen-
ingasláttu, samninga viS önnur lönd og til þeirra laga, sem láta
ríkiS ganga aS erfSum í frændaætt Milans jarls — og nú hafa
þeir endurskapaS landslög sín eptir háttum annara landa, og
skipaS öllu sem frjálslegast. Soldáni þykir reyndar, aS þeir geri
vel mikiS aS um herbúnaS og landvarnir, og af því þeir halda
heztu vináttu viS Svartfellinga (í virSingar skyni viS furstann
sendu þeir líka sendiboSa til Montenegro, er sú hátiS fór fram,
sem fyrr er getiS), uggir hann, aS þar kunni þó aS koma, aS
Tyrkir mundu iSrast eptirlátssemi sinnar.
Rúmenía (Dunárlönd). Hjer eru miklir flokkadrættir og
ávallt mesti þrádráttur um stjórnarráSiu. þaS eru þjóSernismenn,
sem gera mestan hávaSann, og síSan Jón Bratiano varS aS gefa
upp stjórnina, hefir sá flokkur aldri linnt á ýmsum kærum og
æsingum, og upp á síSkastiS hafa þeir snúizt á móti jarlinum
sjálfum. Hann var lengi á ferSum í fyrra sumar, og sótti sjer
seinast konu til þýzkalands, og var þá haft mikiS um dýrSir, er
þau hjeldu innreiS sína í Bukarest. Sagt var, aS Rúmenar gæfi