Andvari - 01.01.1930, Síða 50

46
Baðhey.
Andvari
olíukökur o. s. frv. Þessi aðferð hefur líka verið reynd
við hey. Heyið er snöggþurkað hæfilega mikið, saxað
og pressað í kökur. Aðalkostur þessarar aðferðar á að
vera, að efnatap sé ekkert; aðrir kostir eru vafalaust að
fóðrið geymist vel og fer lítið fyrir því. En aðferðin er
afar dýr. Stofnkostnaður vélanna er sagður 70—150 þús.
krónur; þar við bætist það, sem hefur reynzt erfiðast að
eiga við, en það er flutningskostnaður á heyinu að og
frá vélunum. Ef tækist að lækka stofnkostnaðinn nógu
mikið, þá er hugsanlegt, að þessi aðferð yrði nothæf þar
sem mjög væri þéttbýlt, en úrlausnar í strjálbýlum sveit-
um, eins og víðast er hér á landi, er varla að vænta
með þessari aðferð.
Rafmagn hefur líka verið notað við heyverkun. Það
má búast við því, að rafmagn verði nærtækt víða á ís-
landi, er stundir líða, en eg er of ókunnugur þessum
aðferðum til þess að fjölyrða nokkuð um þá möguleika,
sem hér kunna að vera fyrir hendi. Þó býst eg ekki
við, að þeir séu ekki miklir, eftir þeirri nasasjón, sem
eg hef af þeim.
Vothey. Þá kem eg að aðalþætti þessarar ritgerðar,
votheysgerðinni. Hún hefur lengi þekkzt hér á landi, en
aldrei náð neinum vinsældum. Er það mikið því að
kenna, að hér er í raun og veru um að ræða margs
konar heyverkunaraðferðir, sem allar hafa á síðari árum
verið nefndar súrheysverkun, en eiga lítið saman nema
nafnið eitt. Votheysgerð er ekki nein ákveðin heyverk-
unaraðferð, heldur hefur hver gert vothey eftir sínu
höfði. Einum gefst það vel, öðrum illa. Ruglingurinn
kemur af því, að allir tala um súrhey, en í raun og
veru er um að ræða margs konar heyverkunaraðferðir.
Eg skal þá í stuttu máli reyna að skilgreina hinar
ýmsu aðferðir, að svo miklu Ieyti, sem eg hef kynnzt þeim.