Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 12
6
Æfiágrip
að komast til fósturjarðar sinnar. Sumarið 1851 hjelt
hann aptur hingað til lands eptir áskorun stjórnarinnar,
og skyldi hann rannsaka brennisteinsnámana hjer á landi,
og jafnframt reyna að komast að orsökum bráðapestar-
innar og hvernig hún hagaði sjer; tók hann sjer þá
bólfestu á Eyrarbakka í Arnessýslu, og hafði þar fast
aðsetur til þess um vorið 1855, að hann tók við land-
læknisembættinu. Pegar um sumarið 1851 hóf hann
ferðir sínar, til að kynna sjer brennisteinsnámana, og
hjelt fyrst til Krísuvíkur og Henglafjallanna. faðan
hjelt hann norður um land til fdngeyjarsýslu, til að
skoða námana þar, og er hann kom að norðan aptur,
skoðaði hann brennisteinsfjöllin og Hverahlíð. Frá þess-
urn ferðum sínum skýrir hann sjálfur mjög greinilega í
brjefum sínum til Jóns Sigurðssonar, sem prentuð eru í
»Nýjum Fjelagsritum», 12. ári, bls. 24—82. Veturinn
1851—52 dvaldi hann á Eyrarbakka, en um vorið eptir
ferðaðist lrann um efri hluta Arnessýslu, til að skoða
hverina þar, og síðan vestur um Borgarfjörð, til að rann-
saka hveravatnið, og að líkindum jafnframt til að vita,
hvort brennisteinn mvndaðist eigi kring um hverina, eða
væri þar í grenndinni. fau árin, sem hann dvaldi á
Eyrarbakka, fjekkst hann og talsvert við rannsókn bráða-
pestarinnar. Síðar um sumarið 1852 sigldi hann til
Iíaupmannahafnar, og dvaldi þar næsta vetur. En er
hann kom aptur utn sumarið 1853, tók hann að hafa
fram allmiklar tilraunir með þangbrennslu, t,il að vinna
úr því efni það, sem joð er nefnt, og mjög er haft til
lyfja og lækninga, og glaubersalt, ogeftilvill fleiri efni,
oghjelt þvíáfram næstu 2 árin, unz hann tók við land-
læknisembæítinu; en sú mun rauuin hafa á orðið, að
þangbrennslan svaraði eigi kostnaði, eptir því sem til-
föng voru til hjer á landi og eptir öllum ástœðum, og
lagðist hún því niður með öllu.
f>á er landlæknir Jón f>orsteinsson dó í febrúar-
mánuði 1855, fól stiptamtmaður Jóni Hjaltalín að gegna