Andvari - 01.01.1885, Qupperneq 186

180
Um vegagjörð.
jarðareigendunum svo sem unnt er. En þó má alls
ekki leggja hann uppi í hlíðinni (brekkunum). þ>að
verður auðvitað að bera jarðnámið saman við hagnað
þann, sem vegurinn hefir af því að liggja um engj-
arnar. Milli Kristness og Kropps og milli Kropps og
Hrafnagils eru slíkir engjakaflar, sem ekki er gott að
komast hjá að leggja veginn um. þ>ær engjar eru
heldur ekki svo góðar, að tjónið geti orðið mjög veru-
legt. Það gæti líka að nokkru leyti bætzt upp með
skurðunum, sem grafnir yrðu mcð fram veginum og
sem engjarnar hlytu að hafa gagn af. Milli Hrafna-
gils og Stokkahlaðna verður og rjettasta vegarstefnan
beint yfir engjarnar. En þar yrði jarðnám töluvert
meira, og allsljettur vegur fengist líka, ef farið væri
um hlaðið á Hrafnagili og þaðan um efri jaðar engj-
anna fram að Stokkahlöðum og aptur um hlaðið þar.
Bærinn Espihóll liggur á allháum hrygg og liggur
gamli vegurinn yfir þennan hrygg fyrir ofan húsin.
Mjer hefir þótt rjettast, að nýi vegurinn einnig lægi
upp á þennan hrygg, þar sem töluverðar jarðarskemmd-
ir yrðu að því hæði fyrir Espihól og Grund, ef vegur-
inn væri lagður fram með ánni. En sjálfsagt er að
gæta vel að hallanum, þegar vegurinn er lagður upp
á hrygginn. Jeg hef all-nákvæmlega afmarkað vegar-
stofnuna þar upp, og er hallinn ekki meiri en eins og
1:22, og sömuleiðis stefnuna þar áfram fram hjá
Grund. J’egar komið er fram hjá Espihóli, liggur
gamli vegurinn ofan á sljettlendið aptur og er mjög
brattur þar niður. Þar er mjög mikil stefnuvilla á
gamla veginum, sem forðast þyrfti við nýja veginn,
sem ætti að liggja eptir hryggnum fram að Hólshús-
um, þar um hlaðið og svo fram að Grund. |>á þyrfti
svo sem ekkert að fara ofan í rnóti aptur og með
þessari stefnu styttist líka vegurinn.
Jeg skal vera stuttorður um hin ýmsu brúarstæði,
sem jeg hef skoðað, sumpart af cigin hvötum og sum-