Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 202
196
Endurskoðun stjórnarskrárinnar.
og áður er getið. Stjórnarskráin heitir því og heimilar
með tilvitnun til stöðulaganna 2. jan. 1871, 3. gr., ís-
landi löggjöf sína og stjórn út af fyrir sig í landsins
sjerstaklegu málum, alveg á sama hátt, sem þetta frum-
varp gerði, og má þannig vísa til þess, sem áður er
tekið fram um það, hvað í þessum frurasetningum
stjórnarskrárinnar hljóti að liggja, og því sje það eigi
unnt, að skilja þessa 1. gr. hennar öðruvísi en svo,
að hin sjerstaklegu málefni íslands sjeu hinu almenna
löggjafarvaldi ríkisins alveg óviðkomandi. — Enn fremur
er 2. og 3. gr. í stjórnarskránni um stjórnarfyrirkomu-
lagið samhljóða hinum tilsvarandi greinum í nefndu
frumvarpi, og hefir því fólgna í sjer alla þá hina sömu
galla, sem áður er sýnt, að verið hafl á stjórnarfyrir-
komulagi frumvarpsins, og scm voru þess valdandi, að
alþingi hafnaði því með öllu, sem alveg ófullnægjandi
afstöðu landsins og viðurkenndum landsrjettindum þess,
og breytti því greinum þessum í þá stefnu, sem áður
er sagt, þannig að landið fengi stjórn innanlands með
fullkominni ábyrgð fyrir alþingi, í staðinn fyrir ábyrgð-
arlausan landshöfðingja sem umboðsmann ráðgjafa í
Danmörku, sem í reyndinni hlyti einnig að verða á-
byrgðarlaus.
Að stjórnarskráin þannig i þessurn mest umvarð-
andi moginatriðum eigi skuli vera annað en endur-
tekning þess frumvarps, sem alþingi skömmu áður
hafði hafnað,—eða rjettara, þess stjórnarfyrirkomulags,
sem alþingi hvað eptir annað hafði hafnað, sbr. Al-
þingistíð. 1867 og 1869, gefur þegar af sjálfu sjer að
skilja, að hún eigi sje fallin til þess, að rótfesta sig
að staðaldri í meðvitund hinnar íslenzku þjóðar sem
hagkvæm og landsrjettindum hennar samboðin stjórnar-
skipunarlög, og eins aptur hitt, hvo fjarri hafl farið
því, að tekin hafi veiið til greina krafa alþingis 1873
í varauppástungunni, að stjórnarskiáin yrði löguð sem
mest mætti verða eptir frumvarpi þingsins, einmitt