Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 162
156
Um vegagjörð.
bæta samgöngurnar, er sú, að velja jafnan íinn ddýr-
asta veg. Ef um ýms samgöngumeðul er að velja, svo
sem vegi, járnbrautir eða skipaskurði, þá skal velja
jafnan liið ódýrasta. Eeglan er einnig hin sama, þegar
ræða skal um, hvers konar veg leggja skuli á einhverju
svæði: sú, að leggja þann veg, sem ódýrastur er.
Hvernig sem á stendur, er ódýrasti vegurinn hinn rjetti.
I’essi kenning, sem í fyrstu kann að virðast öfgar, er
þó sú, sem menn eiga hægast með að lcoma sjer sam-
an urn. J>að liggur í augum uppi, að hinn rjetti veg-
ur gelur okki verið sá, sem er kostnaðarminnst að
loggja, því að koma með slíkt væri hið sama sem að
halda því fram, að ckkert skyldi gjöra.
Hitt liggur í setningunni, að allur kostnaðurinn
samanlagður skuli vera sem minnstur, eða með öðrum
orðum, að kostnaðurinn til vegagjörðarinnar að við-
bættum flutningskostnaði og kostnaðinum til viðhalds
vegarins skuli allt samanlagt vera sem minnst. Sá
vegur, sem fullnægir þessu skilyrði, er efalaust hinn ó-
dýrasti og um leið hinn rjetti vegur.
Marlc og mið allra vegarannsókna er, að finna þá
vegi, er að svo miklu leyti sem unnt er fullnægja þessu
skilyrði. IJað má gera áætlun nærri lagi um kostnað-
inn til vegagjörðar um eitthvert tiltekið svæði og flutn-
ingskostnaðinn. En það liggur í augum uppi, að mikið
er undir því komið, að vita, hve mikið er um veginn
flutt; því meira sem flutt er einhverja leið, því meira
fje má verja til að leggja þar veg, ef leiðin verður
fyrir það betri yfirferðar, svo að llutningurinn um hann
geti aukizt. IJað er auðvitað ómögulegt,- að fá ná-
kvæmlega að vita, hve mikill flutningurinn er, en venju-
lega má komast nálægt því, enda sjest ávallt, að hann
fer að mestu leyti eptir fólksfjöldanum. fó getur fleira
komið til greina, t. a. m. verksmiðjur, sem auka mjög
ílutninga. Einnig verður að gæta þess, að flutningur-
inn fer í vöxt; en allt af verður undir álitum komið,