Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 94

88
Odáðahraun.
vikurmolum; móberg þetta er mjög líkt því, sem er í
Keilir á Reykjanesi. Efst í fellinu er holótt dólerít í
lögum. Norður og austur af Kistufelli er rani af lág-
um móbergsfellum; þau eru bæði frálaus því og bil
milli þeirra sjálfra innbyrðis. Undir norðausturhorni
Kistufells stöldruðum við dálítið við, gáfum hestunum
hey og tókum okkur bita, þó illt væri að athafna sig
fyrir illviðri. Einhver eldsumbrot hafa fyrrum orðið við
norðausturhorn Kistufolls; þar er stórt óreglulegt jarð-
fall og nokkrir smágígir. Jökulfararnir fóru 1880 upp
á jökulinu fyrir vestan Kistufell, fyrir sunnan fellið á
jökli og Möngruðust svo niður með því um mestu jök-
ulklungur. Við vorum fyrst að hugsa um að fara þá
leið, en hættum við það, sem betur fór, því líklega
hefði oss orðið ómögulegt að koma hestunum óskemrad-
um niður af jöklinum.
Milli Kistufeils og Kverkfjalla er breið lægð í
Vatnajökul og hefir þar fallið niður á sljettuna einn
samfelldur skriðjökull, eliaust einhver hinn mesti á
landinu. Varla er hægt að hugsa sjer hroðalegri sjón
en að líta yfir þennan jökul. Enginn skyldi í fyrstu
ætla, að þetta væri jökull, því að svo mikið helir hann
borið fram af möl, sandi, urð og grjóti, að hann er
allur hið neðra svartur og tilsjmdar eins og svartgrátt
apalhraun. Brattast hefir verið rjett austan við Kistu-
fell. Jökulrandirnar eru þverhnýptar, kolsvartar, sund-
urtættar með ótal giljum, gljúfrum, hyldýpissprungum
og gjám. Á jöklinum er hver strýtan við aðra og
jökulgljúfur á milli; eru þær hundrað fet á hæð og
enn meir, og allar svartar af þykku malarlagi og um
þær stráð heljar-björgum. Allt er hjer umturnað eins
og bæjarrústir eptir landskjálpta, kolsvart og mósvart
eins og kaffikorgur. Austar er jökullinn flatari; þar
eru strýturnar oigi eins glæfralegar, en þó er allt sund-
ursprungið, svartir ískambar og smástrýtur hver upp af
annari, allt hulið urðarrústum, leir og heljar-björgum;