Andvari - 01.01.1885, Side 92

86
Odáðahraun.
um stöðum, sem eru svo fjarlægir hver öðrum, vaxa
ýmsar tegundir og undirtegundir jurta sams konar, þó
eigi sjeu þær á því svæði, sem milli liggur. Þetta er
þó eigi svo undarlegt, þegar hugsað er til þess, hve
kringumstæðurnar eru líkar. í hitasumrum er gróður-
inn hjer eíiaust meiri, svo var t. d. 1880, en nú var
snjór varla leystur og skaflar niður undir tjarnir, svo
ekki var að búast við miklu jurtalífi. Að öllum lík-
indum væri hjer enginn gróður, ef hálf-útkulnaður jarð-
hiti eigi hjálpaði til. í uppsprettu-lindunum, sem
koma undan hrauntaglinu, og nokkrum öðrum, er hit-
inn víðast 5—7° C., en í syðstu uppsprettunum að eins
1—2° C. Af lifandi skepnum sá jeg fáar, 4 eða 5
ilugur, einn rauðan maur, 2 sandlóur og 3 kjóa, og þá
er allt talið. Iljer er óvanalega liátíðleg þögn yíir nátt-
úrunni, ekkort hljóð heyrist nema niðurinn í giljunum
og þyturinn í vindinum, fuglarnir íljúga þegjandi fram
hjá, öll náttúran virðist vera dauð og steingjör, en þó
vinna náttúruöflin, eldur og jöklar, stöðugt og óþreyt-
andi að því, að breyta og umturna því, sem er. Meðan
við dvöldum í Yonarskarði voru sífelld illviðri á jöklin-
um og dembdi þar niður snjó í gríð og kergju, allt af
var þokukúfur á Arnarfellsjökli, en hreint lopt og þoku-
laust í Vonarskarði. Opt var livasst og var veður þá
mjög hráslagalegt, og nístandi kuldi af jöklinum; þegar
lygndi varð veður stundum all-hlýtt, en það stóð
skamma stund og allt af var frost á nóttunni.
Hestarnir gátu varla fengið fylli sína við Gæsavötn
og var það rnjög óheppilegt, því nú lá fyrir að fara um
hinn grasminnsta og örðugasta kafla af öllum öræfun-
um. Ögmundur og Jón fóru suður í Kjúpnabrekku og
reyndu að royta það saman af hoyi, sem hægt var; því
litla, sem fjekkst, var troðið í poka og svo var haldið
á stað urn morguninn hinn 17. ágúst austur með jökli.
Riðum við fyrst upp á móbergs-hjallana, er koma út
undan jöklinum rjett fyrir norðan Gæsabnúk, og svo