Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 124

118
Laxveiðar og silungsveiðar.
fl. þ. h. breytt mjög straumfari og dýpt þeirra, en við
það skerzt skilyrði þau, er þarf til þess að laxinn geti
þrifizt í þeim. l?essa verða menn auðvitanlega að gæta,
þegar ræðir um ár, sem áður hefir verið í laxgengd
mikil, en nú er engin. jpannig varð jarðskjálftinn árið
1872 til þess, að síðan gengur lax miklu meiri upp i einn af
eystri fossunum á Laxamýri. Hingað til hefir því ann-
ars varla verið veitt nóg eptirtekt á ísandi, hversu veiði-
vötn breyta sjer; en sá tími er vonandi að komi, að
menn hjer, eins og annarstaðar, þar sem raenn hafa vak-
andi auga á vatnabreytingum, geri sitt til að bæta veiði-
vötn sín, og ekki, eins og enn er títt, að eins að draga
á meðan drottinn gefur, án þoss að hugsa neitt um veiði
um komandi tíma, eða gora neitt til að hún heldur fari
vaxandi en þverrandi.
Jeg reið upp með Kvísl, þangað til hún fellur sam-
an við Helgá, sem kemur ofan úr heitu lindunum við
Uxahver. Yatnið í Helgá var, þar sem hún rennur sam-
an við Kvísl, 18°C, en í Kvísl ekki nema 13°C, og þar
sem þær koma saman, var vatnshitinn 15° C. Hiti í
lopti var þá 11,50°C.
Frá Helgá hjelt jeg yfir Reykjakvísl, yfir um þvera
heiðina allt að Brúarfossi, og þaðan upp með allri Laxá
upp að Þverá, vestan megin árinnar; roið jeg hvað eptir
annað að ánni, og var að því ferðalagi fram á miöja
nótt. Bar voru laugar liver af annari, og af þeim staf-
aði það víst, að öli áin sýndist í einu rcykhafi, þó hún
sje þar breið og lygn.
Daginn eptir (26. júlímán.) rannsakaði jeg nokk-
urn hluta Laxár fyrir ofan Uvorá. Árfarvegurinn ligg-
ur fremur lágt, og í ánni eru hólmar nokkrir kjarr-
vaxnir. |>ar sem hyljir eru, veiðist fjallurriði; annars
veiðist þar í ánni mest urriði (3—4 punda), þótt ekki
sje það neitt til muna. Allmikið var þar af slýi og
ýmsum óæðri jurtategundum í ánni. Um vetur leggur
ána. Belgir hana þá upp, svo hún leggst í búlka, og