Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 121
Laxveiðar og silungsveiðar. 115
sje langt um heitara á veturna en í ánni, þar eð læk-
irnir komi upp um rifur úr hrauninu, sem liggur undir
gróðursverðinum. Hiti vatnsins er liinn sami um allt
árið; eptir því sem mjer reyndist 4° C. Af þessu leiðir,
að lækina leggur aldrei um vetur, og hið volga vatn
úr þeim rennur út yfir riðblettina.
fað mætti sjálfsagt koma á klaki við einhverja af
þessum lækjaruppsprettum, sem jeg hefi nefnt, ef skýlt
væri nokkuð að því. J>að kynni að vera vissara að hafa
það spottakorn frá sjálfri uppsprettunni, til þess að vera
viss um, að lopt sje nóg í vatninu, þótt líklegt sje að
það sje nógu loptborið þegar það kemur upp, þar eð
það mun vera vatn úr sjálfri Laxá, sem í gegnum hraun-
klofningar og rifur ýmist rennur úr ánni eða í hana.
Vatnið er hjer um bil tárhreint. fað heflr síazt gegn
um hraunholurnar, og ber hjer um bil engan sand eða
loðju með sjer, að minnsta kosti ekki um vetrartímann.
Menn heyra þess opt getið, að fiskurinn sje feitari
Þar, sem heitar lindir koma í vötn. En þetta er ekki
satt nema að nokkru leyti; það sanna í því er, að þar
sem hiti er í vatni, verður dýralíf margbreyttara og
ffloira, og fiskar því foitari þar sem æti er nóg.
í Laxá er gróðurlíf rnikið. Jeg sá þar margs kon-
ai jurtir æðri tegunda og slýtegundir margs konar hvar
sem jeg kom að. Sumstaðar var nær því ómögulegt að
veiða á öngul, þar eð öngullinn eða agnfiskurinn festist
‘ slýinu. Jeg gæti nefnt af jurtum þeim, er jeg kom
auga á þar: myriophyllum, batrachium og potamogeton.
Innan um jurtir þessar var töluvert af sníglum, kröbb-
um og öðrum kvikindum.
Auk þess, sem Laxá hefir einhver hin flestu og
þeztu skilyrði fyrir því, að lax leiti sjer þar riðbletta, er
foss dálítill í henni rjett áður on hún fellur í sjó,
som svo fjarri fer að gori laxinum örðuga uppgöngu,
að honum er þvert á móti rnesta skemmtun að því,
að stökkva þar og stikla. Laxinn leitar freyðandi
8*