Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 149

Laxveiðar og silungsveiðar. 143
plöntur hafa verið í botninum. Það var þá jafnan lítið
um fisk í vatninu; þeir þurftu að hafa stórt svæði yfir
að fara til þess að ná sjer í nokkra björg. ]?eir voru
gráðugir mjög og líka magrir. í maganum áþeimvoru
ýms smákvikindi, sem höfðu fokið niður í vatnið, t. d.
járnsmiðategundir og köngurlær, eða mý og flugur, sem
fiskarnir höfðu gleypt, og svo loksins ýmislegt, sem
flutzt hafði með vatninu, t. d. partar af trjám, blöð,
blómbnappar o. s. frv. Á því er auðsjeð, að þ<5 að nág
vatn sjo í þessum ám, þá geta ekki lifað í því noma
tiltölulega fáir fiskar.
Enn verða menn að gæta að einu, það er til ánna
kemur. Þær breyta sjer stundum svo með tímanum, að
veiðin í þeim breytist algjörlega. Jarðfræðingarnir,
Norðmaðurinn Helland og íslendingurinn Porvaldur
Thoroddsen, hafa sannað, að þeir firðir, sem jökulvötn
renna í, fyllast loks upp af leðju þoirri og möl, sem
vötnin bera í þá. Við dsana á þeim ám eru stórar eand-
auðnir, sem smámsaman hafa fyllt firðina upp. Tæru
árnar renna þar á móti í djúpa firði og ósarnir eru
hreinir. Fyrir botninum á Skagafirði hafa Hjeraðsvötnin
myndað stóra sanda, og sama er að segja um Blöndu;
Hvítá í Borgarfirði hefir nú borið svo mikla leðju út í
fjörðinn, eptir því sem |>orv. Thoroddsen segir, að smá-
bátar komast ekki inn í ósinn þegar fjara er, en verða
að bíða eptir flóði. En laxinn vill hafa greiðan aðgang
og hreint vatn í árósunum, sem hann leitar upp í. Ef
sandrif, leðja og þess háttar tálmar honum, þá fælist
hann og leitar á burt. |>að er líklegt, að það sjo rneðal
annars þetta, sem veldur því, að laxinn gengur nú minna
upp í Blöndu en áður. Að minnsta kosti er það langt
um sennilegra, að það komi af þessu, heldur en af því,
að móösku er kastað út í ána, og að mótekja og skarkali
er 1 gronndinni, scm menn hafa viljað um kenua.
Stöðuvötnin á íslandi hafa ekki iitla þýðingu fyrir
veiðina í landinu, með því að þar er mjög mikið af