Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 177
Um vegagjörð.
171
svaraði þörfutn og kröfum tímans. En eins og áður er
sagt, eru þar nú farnir tveir vegir, af því að menn í
hinum ýmsu hlutum hjeraðsins geta ekki komið sjer
saman um einn veg. Það er nú líka auðvitað, að bezt
væri að leggja vegi báðar þessar leiðir, ef gera ætti svo
að öllum líkaði; en það yrði svo dýrt, að varla eru
nokkur líkindi til, að því yrði komið í verk. Flutn-
ingur þessa leið er heldur ekki svo mikill, að svo stór-
kostleg vegahót væri á rökum byggð, og með einum vegi
má vissulega fullnægja þörfum manna. Þá er nú vand-
inn að velja svo vegarstefnuna, að hvorumtveggja sjo
gert til hæfis, eptir því sem unnt er, þeim er Fjarðar-
heiði fara, og þeim, er fara Vestdalsheiði, og að hún
umfram allt sje hin hentugasta fyrir hjeraðið í heild
sinni. |>ar er þá á ýmsu völ. Sökum naums tíma og
langra leiða, sem skoða þurfti, gat jeg reyndar ekki
rannsakað leiðir þessar eins ýtarlega og æskilegt hefði
verið, til þess að geta fyllilega skýrt þetta atriði ; en
rannsóknir raínar hafa þó þegar sýnt, að munurinn á
því, hver leiðin er valin, er svo mikill, að enginn vafi
getur á því leikið að minni hyggju, hvar vegurinn eigi
að liggja, að minnsta kosti yfir fjallið.
Jeg hefi sent herra landshöfðingjanum uppdrátt af
Fljótsdalshjeraði og þeim hluta landsins, sem liggur milli
Hjeraðsflóa og Eskifjarðar. Þess skal getið, að lciðina
milli SeyðisQarðar og Vestdalseyrar hefi jeg skoðað ná-
kvæmlega og af fjallveginum yfir Vestdalsheiði hefi jeg
í öllum verulegum atriðum rannsakað kaflann yfir í Gils-
árdal, en kafiann þaðan og ofan að Eyðum hefi jeg skoð-
að nokkuð lauslega, og sömuleiðis aðrar vegarstefnur þær,
sem nefndar verða.
í kostnaðaráætlunum þeim, som jeg heli sent herra lands-
höfðingjanum, er gert ráð fyrir, að lagðar verði akbrautir,
mjög einfaldar og blátt áfram. Áætlanirnar eru reyndar
að eins eptir því, sem komist varð næst, en munu þó ekki
fara mjög fjarri lagi. Áætlunin um veg yfir Fjarðar-