Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 62

B6
Odáðahraun.
hafa Dyngjufjöll að öllum líkindum teldð nafn. Eldfjall
þetta er mjög líkt að lögun Skjaldbreið hinni nafnkunnu
upp af í’ingvöllum, en nokkuð hærra; þar hefir enginn
komið af byggðarmönnum það jeg veit. Þangað fórjeg
19. júlí. Kl. 10 fórum við á stað úr Lindunum og
stefndum beint á syðsta hnúk Herðubreiðarfjalla; var
yíir eintóm hraun að fara. þar er bláleitt helluhraun,
yfirborðið fjavska brotið, hraunskarir og hraunblöðrur
háar, og voru mestu vandræði að koma hestunum yfir
það, því alstaðar varð aö krækja fyrir sprungur og hellu-
bungur. fegar við vorum komnir upp fyrir Grafar-
landaárbotna, var hraunið betra yfirferðar, þó það væri
úfuara, af því þar var roksandur og hraunmylsna víða í
lægðunum. Yiða eru hjer á hrauninu smáar gosborgir
(.hornitos) einkennilega lagaðar, sumstaðar katlar, sum-
staðar strýtur, ein eða tvær mannhæðir, með hraunldepr-
um utan, eins og hreistur á fiski. Gekk hægt og hægt
vestur eptir, þó torsótt væri, oghækkar smátt og smátt
upp að fjöllunum. Norður af Dyngju er hátt móbergs-
fjall syðst í Herðubreiðarfjöllum; norður af því eru lægri
hálsar og inargir gígir; er þar brennisteinsiitur sum-
staðar. Meginhluti hrauna þeirra, er við fórum yfir,
liafa komið úr þessum hálsum; eru þar í hallanum stór-
kostlegar hraunrastir, og kambar illir yfirferðar; þar eru
margar gjár frá norðri til suðurs, en nokkuin veginn
tókst að komast yfir þær, því flestar voru meir eða
minna fullar af roksandi, og sumstaðar voru spangir og
brýr yfir. Loks tókst oss um kl. 2 að klöngrast yfir
soinustu kambana upp að smáum hálsadrögum austan við
fjallið, sem fyr var getið; móbergið er þar sunduretið í
skringilegum myndum, eintómir strókar og nybbur; væri
hjer æði-draugalegt í þoku eða myrkri. Niður af þess-
um smáfellum fórum við brattar móbergshellur niður í
loirbotna í krikanum þar sem Dyngja kemur saman við
ijallið. IJar er syðst í botnunum græn rönd allbreið;
þar komu jökulfararnir 1880 og kölluðu Hrútsrandir;