Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 74
68
Odáðaliraun.
þessum skurði vikur út í vatnið; fram af skurðinum er
því vikureyri og stórar torfur af fljótandi vikri þekja
mikinn hluta vatnsins.
Náttúran er hjer í Öskju öll hrikalegri og mikil-
fenglegri en á nokkrum öðrum stað á Islandi, sem jeg
hefi sjeð; og sá, sem einu sinni hefir staðið á barmi
þessa jarðfails, gleymir því aldrei. þ»egar jeg var búinn
að skoða það, er jeg vildi, snerum við aptur sömu leið,
og vorum bæði lúnir og syfjaðir, er við komum að
fjallinu í Lindunum, enda höfðum við verið á feröinni
samfleytt í 30 klukkustundir, án þess að njóta nokkurrar
hvíldar.
Eldgosin í Dyngjufjöllum voru einhver mestu gos,
sem menn hafa sögur af á íslandi; mjer finnst því eiga
við að geta þeirra hjer, þó þeim áður hafi verið lýst
hjer og hvar í íslenzkum blöðum.
Á jólaföstu 1874 varð vart við marga jarðskjálfta-
kippi í pingeyjarsýslu, áJökuldal ogvíðar, híbýli manna
nötruðu, og á stöku stað brotnuöu Ijeleg úthýsi; þó
gerðu þessir kippir hvergi skaða, er teljandi sje; kjeld-
ust þessir jarðskjálftar langt fram á vetur, en fóru lield-
ur minnkandi og urðu strjálari, sem nær dróg gosinu
29. marz. Eldsumbrotin voru þá fyrir löngu byrjuð í
suðausturhorni Öskju, því rúmu ári áður höfðu menn
frá Jökuldal orðið varir við, að gufumökk lagði upp af
Dyngjufjöllum; mest kvað að þessum fyrri gosum 3.
janúar 1875; þá sáu menn fyrst gosin úr IJingeyjarsýslu.
Gos þettá varð ekki að neinu tjóni, og hvergi urðu menn
varir við öskufall í byggðum. Yið þessi fyrri gos mynd-
uðust eldgígir þeir í suðausturhorni jarðfallsins, sem fyr
var getið. fann vetur voru óvanalega mikil hlýindi í
lopti, og síðustu dagana fyrir eldgosið 29. marz var á
Jökuldal suðvestanátt moð afarsterkum þíðvindi; mestur
hiti varð þá 10°E.; leysti þá upp allan gacld af hálend-
inu, en aptur voru lautir og lægðir allar fullar af snjó.