Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 39
Odáðahraun.
33
nijög örðugur; alstaðar var snjór undir vikrinum, scm
eigi hafði getað bráðnað; lijeldu þeir allt af norður með
Jökulsá, hvíldust við Grafarlandaá, hjeldu svo stöðugt
áfram norður með á, og fundu loks eptir langa mæðu
ferjubát frá Grímsstöðurn og konnr þangað mjög þrcyttir
og þjakaðir. Isar dvaldi VYatts nokkra daga, og fór svo
hptur á stað til þess að skoða Dyngjufjöll. Á þeirri
ferð var forlákur bóndi á Grænavatni með honum, og
allir hinir fyrri fylgdarmenn hans, noma Páll Pálsson;
þeir voru gangandi, en höfðu með sjer tvo hesta til þess
að bera farangurinn; hjeldu þeir suður Mývatnsöræfi að
Herðubreið, síðan suður vikurbreiðurnar fyrir norðvestan
Vaðöldu. Þaðan sendi hann tvo menn suður á sandana
til þess að sækja farangurinn, er hann hafði áður skilið
eptir. Við lækina, sem falla úr suðausturhorni Dyngju-
fjallanna, staðnæmdist Watts, sendi 3 mcnn frá sjer með
hestana, því þoir vorn orðnir heylausir, en geklc sjálfur
upp í Dyngjufjöll við þriðja mann. Af fjallabrúnunum
sáu þeir yfir Öskju og eldsummerkin í suðausturhorni
hennar; Watts lýsir þessu reyndar fremur ljeloga; þó er
gaman að lýsingu hans, því hann var hinn fyrsti, er loit
yhr jarðfallið og gígina, og á lýsingunni sjest, að þotta
atlt hafði tekið miklum breytingum, er menn á næsta
ári skoðuðu sömu stöðvar. Úr Öskju gengu þeir Watts
vestur á Skjaldbreið eða Trölladyngju, og sneru svo apt-
ur og fóru fyrir sunnan Dyngjufjöll að Herðubreið og
þaðan niður Mývatnsöæfi að Reykjahlíð1. Á öllu ferða-
fagi sínu sýndi Watts frábæran dugnað og þrck, og
ferðasaga hans er mjög skemmtilega skrifuð; hann hefir
óvanalega vel kynnt sjer siði og háttu íslendinga, og
her þeim mjög vel söguna. Úað var mjög lcitt, að Watts
því uær algjörlega vantaði þá vísindalega þekkingu, scm
1) W.L. Watts: Across the Vatna Jökull or Seones in
Iceland, being a doscrii)tion oí' hitlierto unknown íegions.
London 1876, bls. 54—112.
Audvari. XI. 3