Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 152
146
Laxveiðar og silungsveiðar.
þeir sig sumpart úti í firðinum, en sumpart voru þeir
á uppgöngu upp í árnar. Sama sá jeg á-Suðurlandi;
enda þarf slíkt ekki að þykja undarlegt, þótt menn taki
eptir því, að fjallurriðinn gengur úr sæ við ísland og
upp í árnar; slíkir hættir hans eru mönnum kunnir frá
ströndum Noregs, Finnlands og Spitzbergens.
Eins og öllum er kunnugt, leitar laxinn upp í ár
og vötn að eins til þess að hrygna. liann hefir upp-
göngu sína til þess opt snemma á vorin, í aprílmán.,
og uppgöngunni er ekki lokið fyr en í ágústmánuði.
Mig vantar nægilegar upplýsingar til þess, að jeg þori
að tiltaka þennan tíma sem fastákveðinn, enda þykir
mjer ckki ólíklegt, að veðurfar ráði nokkru um það,
hve nær uppgangan í ár á íslandi hefst og endar.
Mönnum kemur heldur ekki saman um gottímann. Pó
er víst óhætt að fullyrða, að hann sje ekki fyr en í
októbermán., þótt, eins og áður er sagt, fundizt hafi
laxahrogn í Hvítá í septembermánuði. petta gæti verið
misminni eða misskilningur, oins og það sjálfsagt er
misskilningur, að lax hafi sjezt hrygna þar í árósnum.
Mjer væri næst að halda, að laxhrogu þau, er þar fund-
ust, ef það á annað borð liafa verið laxhrogn, liafi verið
dauð og ónýt hrogn, sem slitnað hafi upp úr gotbúinu
í vatnavöxtum cður af öðrum ástæðum, og borizt til
sjávar. í Noregi hafa monn og ráðið það af því, að
hrogn hafa fundizt á slíkum slöðum, að laxinn líka gæti
leitað sjer hrygningarstaða í árósum eða jafnvel við sjávar-
strendur; en A. Landmark, fiski-umsjónarmaður, tekur
skýlaust fyrir það, og segir, að hrogn, er finnist á slíkum
stöðum, sjeu ætíð dauð.
þ>að leiðir af sjálfu sjer, að þar sem svo erfitt er,
að fá nokkrar áreiðanlegar upplýsingar um gottíma fisk-
anna, þar eð menn á íslandi þekkja svo lítið til um
lifnaðarháttu þeirra, oða hefir enn þá ekki skilizt, hví-
líka þýðingu það getur haft að þekkja þá, að enn þá
erfiðara er það, að fá nokkra vitneskju um það, hversu