Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 150
144
Laxveiðar og silungsveiðar.
urriðum og fjallurriðum, sem veiddir eru, þó það væri
æskilegt, að sú veiðiværi stunduð meira. Einsogkunn-
ugt er, fai a bændur víða upp til fjalla, eða rjettara sagt
upp á heiðarnar til þess að veiða þar 1 fiskivötnunum,
sem fjöldi er af, og flytja þaðan heim forða af þurkuð-
um, söltuðum eða nýjum silungi. í þessum vötnum og
nær því öllum öðrum vötnum á íslandi er það áreiðan-
legt, að fiskarnir einkum lifa á því ógrynni af flugum og
mýi, sem í vötnunum kviknar. Einkum er það fjall-
urriðinn, sem lifir á þess konar fæðu, og þess vegna er
þessi fiskur allt af að róta í botninum, af því að flugna-
yrmlingar eru þar alstaðar í botni. Jeg hefi rist upp
marga fiska úr þess konar vötnum, og maginn á fjall-
urriðanum hefir næstum því æfinlega verið troðfullur af
hýðisormum, en í urriðamögunum voru sníglar og ein-
staka fiskungar, mcst fjallurriðaungar.
Vötnin, sem jeg kom að á íslandi, voru mjög lík
hvort öðru. Eiginlega eru það ekki nema þrjú vötn á
iandinu, som eru öðrum vötnum ólík; það eru Mývatn,
Svartárvatn óg E’ingvallavatn. far á móti eru þessi
vötn að mörgu leyti hvert öðru lík, einkum af því, að
þau hafa öll hraun á botninum og alla þá kosti, sem
því fylgja, sem eru þeir sömu í vatni, eins og þeir að
minni skoðun eru í árfarvegi; sumpart komur nefnilega
úr hrauninu jafnheitt vatn allt árið í kring, og sumpart
eru fylgsni fyrir fiskana í gjótum og hollum, og það
bætir því að vissu leyti upp það, sem skortir á jurta-
gróðann.
En vötnin hafa líka aðra þýðingu. Jeg á ekki við
það, scm menn annars svo almonnt halda á ísandi, að
1 öllum ám, sem renna úr fiskivötnum, sje líka veiði,
því mjer er næst að halda, að sú skoðun sje byggð á
misskilningi; því fiskurinn fer víst fremur úr ánura upp
í vötnin. Þar á móti hafa mörg smávötn mikla þýð-
ingu fyrir laxárnar, sem úr þeim koma, eða renna gegn
um þau. jþví að laxarnir, sem að sumrinu til hafa gengið