Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 83
Odáðahraun.
77
er runnið hafa' til norðurs frá Trölladyngju. Vestan
megin fljóts er samanhangandi hlíð, og hvergi falla það-
an ár nje lækir fyr en Kiðagil. Fljótsdalurinn hefir áð-
ur verið miklu fegri; þar var áður frjótt land og byggð
mikil; nú er allt í flagi og upp blásið. Vestan mogin
fljóts voru áður skógi vaxnar hlíðar (Smiðjuskógur) allt
suður undir Kiðagil; nú er þar allt í flagi ogva|lastrá.
Nokkrar leifar af skógum þessum voru til fyrir nokkr-
um tugum ára, en þar var rifinn miskunnarlaust viður
og hrís og selt, og það sem eptir var, eyddist af sand-
roki og veðrum. Jarðvegur hefir áður verið gífurlega
þykkur fram með fijótinu, en nú er hann blásin burt
og standa eptir torfur hjer og hvar ein eða tvær mann-
hæðir á þykkt; gróður dálítill er farinn að koma þar,
sem mest er blásið burt. Móberg er í fjöllunum til
beggja hliða, þó það sjáist óvíða fyrir urð og grjóti, er
ofaná liggur. Undirlag jarðvegsins í dalnum ermóhella,
fyrrum mynduð af roksandi, er fokið hefir niður af há-
lendinu; vindlögin sjást ágætlega í móhellunni og eru
öll bogin og beygð á ýmsan hátt; hjer og hvar á milli
eru ótal mórauðar sandpípur í lögum; pípur þessar hafa
myndazt af sandi kring um strá, er síðan hafa fúnað
innan úr; sumstaðar standa pípur þessar hver við aðra
í sandlögunum, eins og pípur í orgeli. Neðst við Haf-
ursstaðahlíð voru áður Hafursstaðir; þar sjest enn rjett
með almenningi og tíu dilkurn. Syðst í Hafursstaðahlíð
rjott fyrir sunnan Sandmúladalsá hefir blásið upp bær.
Jón Þorkelsson segist opt í ungdæmi sínu hafa komið
þangað og fundið þar ýmsar fornmonjar, sem nú, því
miður, eru allar týndar. Í?ar voru t. d. hrot af loirí-
látum úr rauðum brcnndum leir og einkennilegir hnapp-
ar með krossi og fæti niður úr krossinum; þar fannst
og brýni um þumlungsdigurt, en 2 kvartil á lengd, og
smáir holir steinar (hnetur), líkir iausnarsteinum; heldur
J. I3., að þeir hafi vorið brúkaðir á net, því silungur cr
þar í fljótinu efra og í þveránum. Nokkru fyrir norðan