Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 195
Endurskoöun stjórnarskrárinnar. 189
höfn, semáábyrgð landsstjórans og i umboði hans flytti
þau mál fyrir konung, sem lægju undir staðfestingu
hans eða úrskurð, þó þannig, að landsstjóranum væri
heimilt, þegar þörf krefði, að fara á fund konungs, og
að skipa annan mann í sinn stað og upp á sína ábyrgð,
til að annast stjórnarstörfin á meðan á utanferð hans
stæði, eliegar þá, að hjer yrði skipaður maður ábyrgðar-
laus fyrir alþingi, sem hefði umboð konungs til að ráða
þeim málum öllum eða fiestum til lykta, setn undir úr-
skurð eða staðfestingu konungs iægju, og að hjer jafn-
framt yrðu skipaðir stjórnarherrar 1 eða fleiri með fullri
ábyrgð fyrir alþingi. fetta síðartalda fyrirkomulag á-
leit þingið landinu hentast og happavæpiegast, en gerði
það þó að varauppástungu sinni, einungis í því skyni,
að fjarlægjast sem minnst mátti verða frumvarp stjórn-
arinnar, sem það breytti samkvæmt því, sem nú var
sagt, og sjá má í alþingistíðindunum 1871 II, bls. 637
—647, sbr. frumvarp stjórnarinnar II. bls. 8—19.
En stjórnin lagði þetta frumvarp á hylluna, eins
og önnur þau frumvörp til stjórnarskipunar íslands, er
alþingi bafði áður beint í sömu eða líka stefnu þessu,
svo sem sjer í lagi 1867 og 1869. Auglýsing til al-
þingis 1873, som auðsjáanlega var sprottin af sömu rót-
um og stjórnarfrumvarpið 1871, sem sje jjfrá hinni lög-
bundnu ráðgjafastjórn Danmerkurríkis (alþingistíð. 1873
I. bls. 317—319), innihjelt þar á móti allsnarpar ávítur
til alþingis fyrir það, að þingið hefði með_ ofangreindu
fyrirkomulagi á hinni æðstu stjórn landsip farið á fiot
þeirri stjómarskipun á íslandi, sem ekki gæti samrýmzt
ríkisstjórnartilhögun þeirri, sem nú væri, og hinni óað-
skiljanlegu heild ríkisins (alþingistíð. 1873 II. bls. 4);
en það mun siðar sýnt, að sú ríkisstjórnartilhögun og
óaðskiljanlega ríkisheild, sem stjórnin þannig ber fyrir,
að frumvarp alþingis 1871 hafi riðið í bága við, setji
síðan slagbrand fvrir það, að ísland, ineðan sú krodda
stendur, geti nokkurn tíma fengið löggjöf og stjórn út