Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 59
Odáðahraun.
53
af eyrarrós. Hestahagar eru lijer ágætir, en miklu minni
eru þeir í Grafarlöndum.
Svo má heita, að hálendi íslands hallist jafnt og
þjett alla leið sunnan frá Yatnajökli og norður í Keldu-
hverfi, án þess nokkrar mishæðir sjeu til muna. |>etta
er hið víðáttumesta sljettlendi hjer á landi, því á undir-
lendunum eru vanalega mishæðir, liólar og dældir, en
hjer er sljettan alveg marflöt og norður á við takmarka-
laus eins og hafið. A báða vegu sjást úr Lindunum
fjallgarðar í fjarska: Möðrudalsfjallgarður að austan og
Dyngjufjöll ytri (Herðubreiðarfjöll) að vestan. Kverk-
fjöll blasa við í suðri, og er ægilegt og þó fagurt að sjá
jökulklofann með himinháum hamrabcltum beggja megin
og skriðjökulsbugðum á botninum.
Fjallasýn er úr Lindunum bæði fögur og tignarleg;
Herðubreið, eitthvert hið fegursta fjall á íslandi, gnæfir
til skýja rjett í nánd ; í suðaustri gægistSnæfell upp yfir
hæðir og liálsa; í suðri nema Kverkfjöll og bungurnar á
Vatnajökli við himin. Kvöldin voru, þegar gott var
veður, yndisfögur í Lindunum; það getur liver gert sjer
í hugarlund, hve fagurt það er, þegar purpuramistri við
sólarlagið slær á allar þessar jökulbungur og jökultinda;
tilbreytingin er líka mikil, sljettan, árnar, kvíslir, sef-
tjarnir, hálsar og fjallgarðar í fjarska, kolsvört og mó-
rauð gljúfur og hamrabelti, jökulstrýtur ag jökulbreiður:
allt þetta skiptist á, og því verða litblettirnir svo undra
fagrir og margbrotnir. Loptið er svo tært og hreint,
að fjarlægir hlutir sýnast mjög nærri, uns sólarmistrið
smátt og smátt færist yfir og takmörkin liverfa, en hátt
á himninum er bláminn svo djúpur og breinn, að hver
skýhnoðri sýnist mjallahvítur, uns sólin rennur til við-
ar; þá glóa skýhnoðrarnir og allur himininn með óteljandi
litblæjum, sem enginn getur lýst, hvorki með penna nje
pensli. í góðu veðri á morgnana var sólbrá yfir allri
sljettunni og livergi hefi jeg sjeð jafnmiklar hyllingar; í
norðri sýndist oss jafuan, er svo stóð á, öll sljettan ein-