Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 196
190 Endurskoðun stjórnarskrárinnar.
af fyrir sig í hinum sjerstaklegu málefnum lands-
ins — því um önnur málefni ræðir hjer ekki —
sem, eins og áður er á vikið, hlýtur bæði eptir
hlutarins eðli og ákvæðum stöðulaganna, að vera sú
löggjöf og stjórn, er sje hinu almenna löggjafarvaldi
ríkisins, hvað þá heldur löggjafarvaldi Dana í hinum
sjerstaklegu málefnum þeirra, allshendis óvið-
k o m a n d i.
Það er þannig auðsætt, að frumskoðun ráðgjafa-
stjórnarinnar í Danmörku á einn veg, og fulltrúaþings
eða alþingis íslendinga á hinn bóginn, stóðu árið
1873 næsta andvígar hvor annari, að því er snertir hið
rjettláta og eðlilega löggjafar- og stjórnarfyrirkomulag,
á þeim málefnum Islands, sem sjálf stöðulögin 2. jan.
1871 höfðu skýlaust viðurkennt að væru og ákveðið að
skyldu vera sjerstakleg málefni þess. Stjórnin gerði og
heldur ekki í þetta skipti neina tilraun til, að hrinda
stjórnarskipunarmálinu áleiðis, endavirtist mega lesa það
millum línanna í augíýsingunni til alþingis 1873, sem
áður var nefnd, að slíkra tilrauna væri eigi að vænta
framvegis frá stjórnarinnar hálfu, í þá stefnu, að Is-
lendingar fengju löggjöf og landsstjórn út af fyrir sig í
hinum sjerstaklegu málefnum sínum, eins og bæði frum-
varpið 1871, og hin fyrri frumvörp frá alþingi jafnan
höfðu farið fram á, og íslendingar gátu þannig ekki
vænt annars um óákveðinn tíma, en að það hið sama
stjórnarástand við hjeldiat, sem verið liafði, með þeim
einum mismun, að störfum ríkisþingsins um fyrirkomu-
lag á hinum sjerstaklegu tekjum og útgjöldum íslands,
sem það hafði haft á bendi, var lokið samkvæmt stöðu-
laganna 7. gr. I’að er með öðrum orðum, að ráðgjafa-
stjórnin í Danmörku, ábyrgðarlaust fyrir fulltrúaþingi
þjóðarinnar, færi með allan fjárhag landsins að vild sinni.
Undir svona löguðum kringumstæðum kom þá al-
þingi saman árið 1873. Svona löguð staða blasti við
því gagnvart stjórninni í Danmörku, og gagnvart þjóð-