Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 165
Um vegagjörð. 159
lestir (900 vættir)1, þegar veginum hallar um en
34,6 dagsverk til sama flutnings, þegar brattinn er Vi2-
Af tilliti til íslenzku hestanna skulum vjer fjölga dags-
verkunum um þriðjung, svo þau verði 56,4 og 51,9.
Setjum nú svo, að hestur og ökumaður kosti 3 kr. 50
a. um daginn; verður flutningskostnaðurinn þá 5 kr. 48
a. fyrir hverja smálest á vegi, sem hallar um VlOi og
5 kr. 5 a. á vegi, sem hallar um V12. Þannig sjest,
að ef flutningurinn nemur 465 smálestum á ári, spar-
ast svo mikill flutningskostnaður á hallaminni vegin-
um, að nemur því, sem hann var dýrari, og þegar
gera má ráð fyrir svo miklum flutningi, er sjálfsagt að
velja hallaminni veginn.
Af þessum tölum má sjá, hve mikla þýðingu bratt-
inn hefir, þegar um nokkurn ílutning er að ræða, og
þó er þetta dæmi valið svo, að yfirburðir hallamiuni
vegarins eru gerðir svo litlir sem unnt er. í fyrsta
lagi mun í rauninni optast nær liaga svo til, að slík-
ur bratti stendur í sambandi við all-langan sljettari veg,
og auk'þess mun landslagi optast svo háttað, að ekki
verði hafður sami brattinn, eius og hann má vera
mestur, t. d. VlO eða Vi2» a^a leiðina upp og ofan,
heldur mun vera sljettara hjer og þar með köflum.
jpegar svo stendur á, kveður enn meira að hagnaðinum
af því að hafa hinn óbrattari veginn; því að, eins og
vjer munum, þá má hafa flutninginn því þyngri, sem
vegurinn er óbrattari, og ' verða þá bein hlunnindi að
sljettu köílunum. Svo er og hallamunurinn, sem hjer
er saman borinn, ekki svo mikill, og þá er einnig
gjört ráð fyrir, að vegurinn sje rjett lagður, livor
hallinn sem kosinn er, og svo, að jafnan skili heldur
upp á við eptir því sem framast vorður við komið. í
rauninni komur það líka nær því aldrei fyrir, að lengja
1) 36 smálestir oru valdar af liandahófi sem eining, til að
gera reikninginn fyrirhafnarminni.