Andvari - 01.01.1885, Blaðsíða 103
Odáðahraun.
97
hestarnir höfðu leitað sjer skjóls undir tjaldinu, stóðu
þar í kring og voru frísandi og skjálfandi að krafsa
snjóinn ofan af; hinir höfðu leitað undir melbarð litlu
fjær. Um morguninn var faiið að lægja, en klaki var
yfir öllu og snjór hjer nærri J/2 fet á þykkt; öll fjöllin
mjallahvít og skafrenningur og jeijagangur á milli.
þegar leið á daginn, liitnaði svo, að mestallur snjór
bráðnaði af sljcttunni, en öil fjöll voru hvít og stór-
kostlegt illviðri á jöklinum og niður í miðjan Kverk-
fjallarana. Við sáurn nú, að eigi var gott að lialdast
hjer lengur við, og að varla mundi fyrst unx sinn verða
fært upp á jökul, enda varð svo. l?að er víst örsjald-
an, nema í beztu sumrurn, að eigi eru stórhríðir og
illviðri uppi á jöklinum; sífelldar rigningar koma sunn-
an af hafi upp á jökulinn, þjettast, kólna og falla nið-
ur sem ís og snjór; nógar eru þokumuggurnar við suð-
austurlandið og allt af tekur Vatnar við. Við bjugg-
umst því til ferðar um kvöldið, járnuðum hestana og
reyttum saman dálítið af heyi.
Næsta morgun var vcður frernur ískyggilegt, en
við hjeldum sanxt á stað; við riðum yíir Kverkfjalla-
rana mjög norðarlega; þar eru álmur lians einna mjóst-
ar og allbreiðar sandsljettur á rnilli. Við fengum húðar-
rigningu yíir ranann; vestan við liann var krapaslett-
ingur og bálhvasst á milli, en stórhríð á Kverkfjöllum
og jöklinum. ltiðum við Jökulsá á sama stað og fyr,
var hún nú miklu meiri, og stærri kvíslarnar voru á
niiðjar síður; svo var straumkastið mikið, að áin skall
yfir, svo við urðum votir. Iíiðum við síðan yfir þrjár
kvíslar, sem renna í Jökulsá frá norðurtungu skriðjök-
ulsins mikla. Út með Jökulsá eru melar nokkra stund,
en síðan taka við roksands-sljettur, sem allt af eru í
hreyfingu, ef eitthvað blæs, livað þá heldur nú, þegar
svo var hvasst, að eigi var hægt að vera við útivinnu
á efstu bæjum í Bárðardál og Mývatnssvcit. Kolmó-
rauður veggur af sandroki var fyrir framnn oss; við
Andvari. ZI. 1