Hlín - 01.01.1956, Side 7

Samtök kvenna.
Þíað þykja ekki mikil tíðindi nú 'á dögum, þó stofnað
sje til samtaka meðal kvenna einhversstaðar í heiminum,
það eru daglegir viðburðir.
En svo var ekki lyrir hundrað árurn síðan, þá þóttu
það mikil tíðindi og ill, er kona ljet sjer detta í hug að
gagnrýna stöðu konunnar í þjóðfjelaginu, giftrar sem
ógiftrar, það þótti ganga guðlasti uæst að skrifa opinber-
iega um þau má!. — Blöð þeirra tíma, og ekki síður al-
menningur, litu þessa hreylingu hornauga. — Þær konur,
sem gengu fram fyrir skjöldu og sýndu þá hetjulund að
bera blak af kynsystrum sínum í greinarkorni í blaði eða
smásögu, þorðu ekki að skrifa undir nafni, en völdu sjer
gervinafn. — Og ef þær dirfðust að stofna lítið fjelag,
fengu þær oft karlmenn til að hjálpa sjer að stjórna
fundum, jaftivel til að vera formeun. — Altal’ áttu þessar
kvenhetjur skilningsgóða vini meðal karlmannanna, sem
styrktu þær í störfum, svo þær vanmegnuðust ekki, þrátt
fyrir misskilning og mótþróa.
Um frelsi og jafnrjetti kvennla var barist, leynt og ! jiVst.
Ekki svo að skilja, að einstaka konur hafi ekki oft og
víða áður fyr, alt frá fornöld, ráðiðnniklu undir niðri,
liver í sínum verkahring, og haft mikil áhrif. — Þar voru
mörg ráð ráðin, bæði ill og góð, sem engum kom til hug-
ar að væru undan rifjurn kvenna runnin.
En þetta Var einstaklingslramtak. Til samtaka var ekki
stofnað lengi vel.
Konurnar, bæði giftar og ógiftar, voru taldar óábyrgar,
einskis ráðandi til orðs eða æðis. — I>að þarf ekki ýkja-
lángt aftur í tímann til þess að vera sjónar- og heyrnar-
vottur að því, að álits eða umsagnar kvenna var að jaln-
aði ekki leitað, a. m. k. ekki alment eða í heyranda
hljóði á heimilum eða í samkvæmum, þær voru ekki