Hlín - 01.01.1956, Side 25

Hlin
23
og — brosti, þegar jeg lallaði af stað. — Hún viðliafði
aldrei miklar gælur, bar ekki tilfinningarnar utan á sjer,
en sá innileiki var alltaf á bak við hin fáu og jafnvel
feimnislegu atlot, sem gekk til hjartans og gleymist ekki. —
Hennar drengskap var alltaf óhætt að treysta".
Fanney var jarðsungin að Munkaþverá þriðjudaginn 23.
ágúst, að viðstöddum þeim ellefu börnum hennar, sem
heimili eiga hér á landi, tengdabörnum og niðjum, auk
frænda, granna og góðra vina. — Þar var líka kominn
fornvinur Jiennar, hinn heiti, röski sólskinsþeir sunnan af
Eyjafjarðar-öræfum.-------
Æviferill Fanneyjar Friðriksdóttur, ef til fulls væri rak-
inn, er í sannleika umhugsunarverður, ekki sízt æskuþátt-
urinn frá síðustu áratugum liðinnar aldar. — Þótt ekki
væri lnin hversdagskona að skapgerð og hælileikum, end-
urspeglar saga hennar greinilega það aldarfar, sem hún
ólst upp við. — Þjóðin bjó þá almennt við kröpp kjör, en
dáði táp, trúmennsku og vinnuafköst, og virti mjög þekk-
ingu og sannindi. Án efa voru þeir stórurn fleiri, sem í
engu vildu vamm sitt vita, en hinir. Æskan brann af
tnenntaþrá. — Mætir rnenn, sem börðust fyrir stofnun
menntastöðva, sáu hugsjónir sínar rætast í nytsömu og
fögru lífi fjölda námssveina og námsmeyja. —
Von var, að þjóðin vildi meira af þessu og flýtti sjer að
byggja fleiri skóla.
Friðrik A. Friðriksson.
prófastur, Húsavík.