Hlín - 01.01.1956, Síða 64
62
Hlín
sem annars staðar, að það er mjög takmarkað, hvað hægt
er að kenna nemendum í orðsins venjulegu merkingu, en
það er næstum ótakmarkað, hvað við getum leiðbeint
þeim til að gera.
Ég hygg, :að ritgerðakennslan sé, eins og er, vanrækt-
asti þáttur móðurmálskennslunnar og margt standi þar
til bóta, sem við verðum sjálf að lagfæra. lEn ég tel, að
ritgerðakennslan sé skemmtilegasti og jafnframt erfiðasti
þáttur móðurmálskennslunnar, og ég veit, að við megum
ekki sparla okkur neitt erl'iði né hlífa okkur við neinni
fyrirhöfn, ef við getum að einhverju leyti gert nemendur
færari í orðsins list, þeirri list. sem við íslendingar getum
lielzt stært okkur af.
„Menntamál" 1955.
Jeg veit aS vísu, aS allar listir eru góSar og göfugar, en þó
hygg jeg þaS tæpast ofmælt, aS orðsins list sje meiri og mátt-
ugri en þær allar. — Árni Pálsson prófessor.
Gamlir hlutir.
HUGLEIÐING.
Hulda Á. Stefánsdóttir.
begar gömlu bæirnir eru rifnir, finn jeg til eins og þeg-
ar jeg fer um uppblásið land, þar sem stormar og hret
hafa gnauðað, uns melurinn er ber og nakinn, aðeins
smábörð eftir. Ef til vill hefur Ihrísla staðið föstum fót-
um á einhverju barðinu. Hún er fiarin að hallast og ræt-
urnar standa út í allar áttir, og þannig streitist hún við
þar til síðasta taugin slitnar, þá er ekkert, sem heldur
barðinu saman. — Lífinu er lokið í bili, ef ekkert er að-
hafst. — Oft ihef jeg viknað við slíka sjón.