Hlín - 01.01.1956, Síða 85

Hlín
83
IJað er þessu fyrst og fremst að þakka, að árangurinn hef-
ur fengist af starfinu.
Að endingu óska jeg þess, að Fangahjálpin megi verða
mörgum mönum t il blessunar í framtíðinni.
Gestir.
„Gestir að koma! Gestir að koma, gaman gaman!" Svo
kölluðum við krakkarnir í gamla daga.
Það hefur löngum farið orð af því, að íslendingar væru
gestrisnir, og þann orðróm eiga þeir skilið. Það er hverju
orði sannara, að allir, eða allflestir viija taka vel á móti
gestum sínum, en margt mætti nú samt betur fara. —
Areiðanlega Iiefur ánægjan af komu gestanna, sjerstaklega
i fámenni sveitanna, átt drjúgan þátt í góðum viðtökum
gestanna: Frjettir, tilbreyting, fróðleiksfýsn.
Það er list útaf fyrir sig, og ekki sú minsta, að veita
gestum tilhlýðilega góðar viðtökur, og þá list þarf að
læra, eða má læra, þó sumum sje hún meðfædd.
Skólarnir, ekki síst kvennaskólarnir, þurfa að kenna þá
list. Ekki neinn hjegómaskap í því sambandi, en sjálfsögð
atriði, sem eru mjög athyglisverð fyrir þá sem ungir eru,
og eru að byrja lífið svo að segja, atriði sem eru auð-
lærð, sjálfsögð, notaleg. — Kosta ekkert, nema hugulsemi
og takt.
Hvar á að byrja, livar að enda, efnið cr svo margþætt. —
Það er oft rætt um þetta af skólamönnum hin síðari ár
að taka verði nokkurn tíma til að kenna ungu fólki al-
gengar umgengnisvenjur og er jxið vel. Nokkrir skólar
hafa vanið nemendur sína á Jxið að taka á móti gestum til
skiftis. Einni móðurinni varð að orði: „Mjer Jiykir vænt
vim að skólinn kenni M. minni að taka á móti gestum,
hjer heima hefur hún aldrei fengist til að koma nærri
gestum."
6*