Hlín - 01.01.1956, Side 116

114
Hlín
sprottið form og efnisval þessa ágæta rits, þá korni hjer
fleira til. — Það eru konurnar, mæðurnar, húsmæðurnar,
iífsreyndu, trúuðu, sem þarna leggja stóran 'hlut til hinna
andlegu og efnislegu þrifamála. — Þær tala út frá reynslu
sinni sökum, þeirri reynslu, sent lengri eða skemri bar-
áttu við ýmsa lífsraun hefur þeim að höndum fært. 'Þær
tala útfrá öryggi þess guðstrausts, er þeim hefur reynst
traustast haldreipi í andstreymi sorgar og lífsranna, líka
útfrá sólbjörtum fögnuði nróðurástar og lnamingju-
stunda. — Það eru hjörtu móðurástar, mildi og fórnfýsi,
er maður finnur slá gegnum skrif þeirra margra, það eru
konur, sem altaf eru að fórna samtíð sinni og framtíð
göfugum fyrirmyndum.
Þótt jeg finni og viti, að konur eiga stærstan hlnt í
ágæti „Hlíniar", þá er mjer og hitt Ijóst, að margt viturra
karlmanna og góðgjarnra ihefur lagt til „Hlínar" góðan
styrk með vel bugsuðum vitsemdarskrifum, bæði iyr og
síðar, og er gott til þess að vita, enda öllum skylt að
leggja öllum góðum málum og þörfum liðsinni í ræðunt
og ritum.
Nú, þegar jeg hripa þessar línur, hef jeg nýlokið lestri
síðasta ,,Hlínar“-heftis, og er mjer því efst í liuga sumt
það, er þar er skráð. Verður fyrst fyrir hið svipbjarta,
hlýja kvæði Þórðar Kárasonar til íslenskrar moldar. —
Það er gott að finna þann hlýhug og skilning, er kvæðið
ber með sjer — finna það núna, þegar svo mörgum virðist
yfir þau sannindi sjást, að hverjum einasta íslendingi er
skylt að elska sína mold, því frá henni er að langmestu
leyti sprottið táp og þróttur þjóðar okkar lyr og síðar. —
Þá mætti hverjum, er með íhygli les, til góðs verða liið
fallega bygða og vel liugsaða erindi Guðmundar Eiríks-
sonar, skólastjóra, þar sem svo vel og af djúpnm skiln-
ingi er áhaldið þeim málum, er til þroska horfa andlegu
og efnislegu gengi .hinniar vaxandi, íslensku æsku. Slík
prjedikun getur hæpið svo í gegnum iheila og hjarta