Hlín - 01.01.1956, Síða 130

128
Hlín
Viðfangsefni gætu verið á þessa leið: Almenn störf,
kristinfræðsla, íþróttir og smáferðir: Náttúruskoðun og
að þekkja grös og steina.
Fósturjörðin verður sjálf að eiga sterkan þátt í uppeldi
barna sinna, svo að uppeldis-áhrifin verði holl og varan-
leg. — Jeg held að það sje fátt, sem fremur dregur huga
barnsins til hins háleita og góða, en hin svipmikla tign
og fegurð íslenskrar náttúru, er snemma byrjar að tala
til hins spyrjandi unglings. — Náttúrufegurð og atvinnu-
líf í sviphýrum sveitum hefur góð uppeldisáhrif, og veit-
ir brautargengi til manndóms og þroska fullorðinsáranna.
Enginn, sem slitið hefur barnsskónum og lifað æsku-
vorið indæla, í faðmi fósturjarðarinnar, getur horfið
þaðan fyrir fullt og allt, án þess að rótslíta sjálfan sig.
— Svo römm er sú taug,. . .
Nú er framtíð og frelsi þjóðarinnar komið undir mann-
dóms- og sjálfstæðisþroska ungu kynslóðarinnar.
í þjettbýlinu er mikið af ungu, efnilegu fóíki að vaxa
upp. — Það þarf að dreifa sjer út um landið, það kemst
ekki alt fyrir á mölinni. En sveitirnar búa enn sem fyr
yfir mikilli framtíð. — Þjóðfjelagið þarf að sinna betur
framfaramálum strjálbýlisins. Auka og bæta samgöngur
og önnur nútíma þægindi. — Enginn blettur af landinu
má fara í eyði eða vera óbygður. Síst mega útkjálkar
og annes vera óbygð. — Þar eru landkostir oft góðir og
fjölbreyttir til lancls og sjávar, og háfjallafegurðin þar
tignarlegust. „Þegar kvöldroðinn leikur um land og sæ.
Það logar á tindunum þöktum snæ.“ Þá klæðist Fjall-
konan sínum fegursta drotningarskrúða. — Engin móðir
á fegurri myndir að sýna börnum sínum.
Þegar búið er að ryðja burtu verstu erfiðleikunum úr
athafnalífi sveitanna. Svo sem, þegar hægt verður að
blásþurka heyið í óþurkatíð, án þess að semja við rign-
inguna. — Það liefur lengi erfitt verið, — þá mætti segja
mjer, að flóttinn úr sveitunum snjeri við, óðfús þangað,
sem gróandinn eilífi lifir og moldin angar.