Hlín - 01.01.1956, Side 132

130
Hlin
okkur Þóru tókst brátt góður kunningsskapur, og ekki
spilti það til, að við voium frænkur.
Einn morgun í byrjuðum júní segir Þóra mjer, að hún
og tvær stúlkur úr Eyjafirði, sjeu búnar að ákveða ferð til
ÞingValla, og hafi hún fengið leyfi Einars Helgasonar til
fararinnar. (En hann var, eins og kunnugt er, umsjónar-
maður Gróðrarstöðvarinnar.)
Greip mig strax mikil löngun til að fara líka, því það
hafði lengi verið minn óskadraumur að fá að sjá Þing-
völl, þennan sögufræga stað. — Jeg fer því til Einars og
bið um fararleyfi, segi mig langi afarmikið að fara líka. —
„Hvað er nú þetta,“ segir Einar, „ætl'ar öll Gróðrarstöðin
austur á Þingvöll?“ — „Ekki veit jeg það, en mig langar
mjög mikið til að fara,“ segi jeg. — „Já, það er víst best
þú fáir þá ósk uppfylta," segir Einar þá.
Er skemst af að segja, að við fórum svo að undirbúa
ferðalagið, og að morgni þess 5. júní lögðum við af stað
fjórar stúlkur fótgangandi — því þá voru ekki komnir
bílar — og engin okkar hafði víst efni á að leigja sjer
reiðskjóta til fararinnar. — Stúlkurnar, sem með okkur
Þóru fóru, voru Sigrún Sigurhjartardóttir frá Urðum í
Svarfaðardal og Jóna Jónsdóttir frá Sökku í sömu sveit. —
Fanst víst ýmsum, er um ferðalagið vissu, að Jretta væri
hálf brjálæðiskend af okknr, 4 stúlkum, að leggja í þessa
langferð, fylgdarlausar, og lengin okkar hafði farið Jicssa
leið áður. En alt fór vel. — Kl. 7.30 að morgni lögðum
við svo af stað úr Reykjavík. — Segir ekki af ferð okkar
fyr en við komum að Baldurshaga. — Þar var þá veitinga-
sala. — Þar hvíldum við okkur og hittum þar Sumarliða
Halldórsson, skógfræðing, og Einar Halldórsson, mág
hans frá Kárastöðum í Þingvallasveit. Þegar þeir heyrðu,
hvert ferðinni var heitið, báðu þeir fyrir kveðju að Kára-
stöðum, og þau skilmæli til Jóhönnu húsfreyju, að þeir
bæðu hana að fylgj'a okkur á Þingvöll. — Þótti okkur nú
heldur vænkast ráðið að eiga von á svo góðum fylgdar-
manni, því eins og gefur að skilja, er lítið gaman að