Hlín - 01.01.1956, Side 141

Hlin
139
Þegar jeg hef þegið hressingu, gengur Helga með mér út í
kvöldbliðuna og sýnir mér „Sumarhús“. — Það er sumarbústaður
dr. Brodda Jóhannessonar, bróður liúsbóndans. — „Sumarhus" eru
byggð fyrir 12—14 árum síðan. — Athugall vegfarandi veitir þeim
athygli, þegar liann fer um þjóðveginn framan við Silfrastaði. —
Þessi lágreista, snotra bygging í íslenskum sveitabæjastíl liefur
alltaf vakið rómantískar hræringar í huga mínum, þegar jeg hef
veitt henni athygli á ferðum mínum framhjá. — Nú fæ jeg að
skoða hana og umhveríi hennar. — f byggingunni er baðstofa,
eldhús og lítið herbergi. — Jeg minnist þess, að hjeðan úr einum
glugganum var það, sem dr. Broddi athugaði hrossagaukinn, sem
hann sagði okkur frá í einu af sínum afburða skemmtilegu útvarps-
erindum. — Skógræktargirðingu hefur doktorinn þarna, og virðist
margt trjánna vænlegt til góðs þroska.
Þegar við komum heim 1 Silfrastaði úr gönguför okkar, ber þar
gesti að garði. — Þar er komin Monika Helgadóttir húsfreyja á
Merkigili og heimafólk hennar. — Fólkið er á heimleið frá ferm-
ingarmessu að Miklabæ. — Farkostur þess er jeppabill og kerra,
sem hann dregur. — Einkasonur Moniku húsfreyju hefur verið
fermdur um daginn.
Helga húsfreyja býður mjer að heilsa hinni mikið umræddu
húsfreyju frá Merkigili, sem fyrst allra íslenskra sveitakvenna hef-
ur verið sæmd Fálkaorðunni. — Þegar frú Monika l'rjettir að jeg
ætla að dvelja á Silfrastöðum næsta dag, býður hún mér í ferm-
ingarveislu heim að Merkigili ásamt heimilisfólkinu á Silfrastöð-
um og nokkrum öðrum sveitungum sínum næsta dag. — Jeg held
að ekki hefði verið liægt að bjóða mjer neitt eða til nokkurs
staðar á landinu, sem mjer heíði þótt eins vænt um, ekki einu
sinni til forsetans á Bessastöðum, þangað eiga nú líka svo margir
kost á að koma. — Nei, að vera boðin að Merkigili, fá að sjá og
fara yfir hið margumtalaða gil, og konia á heimilið þar sem hin
mikilhæfa húsfreyja hefur barist liinni hetjulegu baráttu ásamt
dætrunum sjö, það er meira en mig hafði dreymt um.
Og svo rennur upp liinn mikli dagur, mánudagurinn 4. júní.
Jeg er æst af tilhlökkun, en þó ber ofurlítinn skugga á, mjer hefur
sein sje alltaf verið meinilla við mánudaga, en auðvitað harka jeg
það af mjer nú.
Klukkan tvö leggjum við af stað frá Silfrastöðum og ferðumst
í jeppa með Hjörleifi Kristinssyni frá Gilsliakka, sem er næsti bær
við Merkigil. — Tveir jeppar voru komnir á undan okkur utan
úr Skagafirði. — Yfir Norðurá var ekið rétt neðan við Silfrastaði
og tók vatnið í henni ekki nema upp á mið bílhjólin. — Ferðin
fram á Mcrkigilsbrúu tók tvær klukkustundir, og er það sá versti