Hlín - 01.01.1956, Síða 144

142
Hlín
Gullofni dúkurinn.
Smásaga.
Á jólum koma menn saman í öllum kristnum kirkjum til þess
að minnast enn á ný mesta kraftaverksins, sem gerst hefur á
þessari jörð.
Það sem hjer segir frá gerðist einnig um jólaleytið, en það var
ekkert kraftaverk. — Eða var það kannske einmitt kraftaverk!
Sá sem skýrir frá þessum atburði, er ungur, amerískur prestur,
en kirkjan, sem liann þjónaði, var aftur á móti mjög gömul. —
Hún hafði löngu lifað sitt fegursta.
Frægir menn höfðu flutt prjedikanir af stóli hennar og beðið
við altari hennar. — Ríkir og snauðir höfðu hjer staðið frammi
fyrir Guði sínum og höfðu lagt liönd að hinni fögru skreytingu
kirkjunnar. — En miðdepill bæjarins hafði færst úr stað, og nú
var kirkjan utan við umferðina, — var orðin dálítið einmana.
Presturinn og kona hans unnu þessari gömlu, hrörlegu bygg-
ingu. — Þau fundu, að þau gátu reist liana við aftur með málara-
pensli, sög og liamri, ásamt traustri trú. — Þau tóku því höndum
saman og byrjuðu ótrauð á verkefni sínu.
En seint í desembermánuði gerði ofsaveður. — Rok og rigning
riðu yfir bæinn, og versta útreið hlaut kirkjan gamla. — Stórt
stykki úr múrhúðuninni innan á kórgaflinum gegnblotnaði og
fjell niður bak við altarið.
Presturinn og konan hans sópuðu brotunum saman döpur í
bragði. En Ijótu skelluna á bak við altarið gátu þau ekkert gert
við. — Prestinum varð liugsað til þess sem skrifað stendur í Faðir-
vorinu: „Verði þinn vilji". — En prestskonan gat ekki tára bund-
ist og sagði: „Og hugsa sjer, það eru aðeins tveir dagar til jóla.“
Seinna um daginn fóru þau á uppboð, sem haldið var til ágóða
fyrir Ungmennafjelagið. — Uppboðshaldarinn opnaði kassa, tók
upp úr honum kniplingsdúk og hjelt honurn upp, svo menn gætu
sjeð hann. — Dúkurinn var forkunnarfagur, með fílabeinslit, gull-
ofið glit, fjórir metrar á lengd, — óvenjulega glæsileg handavinna.
— En það var með liann eins og kirkjuna, hann tilheyrði liðna
tímanum. Hver þurfti á slíku að lialda nú á döguml — Það var
lítið boðið í dúkinn. — Þá datt prestinum alt í einu ráð í hug. —
Hann bauð í dúkinn og fjekk liann fyrir 20 krónur. — Hann fór
svo með dúkinn til kirkjunnar og bar hann við skelluna yfir
altarinu. Hann huldi liana gersamlega. — Gullþræðirnir í dúkn-
um glitruðu og vörpuðu hátíðablæ yfir alla kirkjuna. Hvílíkt happl