Hlín - 01.01.1956, Page 151

Hlin
149
Nei, notið það skynsamlega, þá getur það verið og á að verða
Þjóðskóli íslendinga.
Gamall sveitarstjórnar-formaður, sem um 50 ára skeið hefur unn-
ið að fjölmörgum framfaramálum síns umhverfis, skrifar:
„Já, það var ekki að undra þótt einhver járnin brynnu hjá mjer
á þeim árum. — En jeg þarf sannarlega ekki að kvarta, þegar á
alt er Iitið. — Jcg tapaði að vísu, eða neyddist til að láta óunnin
ýmis störf, en jcg stæltist og þroskaðist að ýmsu leyti, og einkum
eignaðist jeg allmikla mannþekkingu af svo alhliða snertingu
mannlegs lífs, eins og það nú er í sjálfu sjer á margvíslegum svið-
um og tröppustigum: Spriklandi bernska og æska og svo hrörnandi
gamalmenni, niðurbrotnir vesalingar svo sem táldregnar stúlkur
og konur, vonlausir drykkjumenn — og svo aftur oflátungar, gikkir
og stórbokkar, sem þóttust bæði vitrir og miklir, af Jjví þeir áttu
fleiri aura en aðrir — en vóru ekkert af þessu.
Og nú, þegar maður er löngu laus við öll fyrri störf, bæði ljúf
og óljúf — og launin líka — þá er þó enn mikið að gera.“ — Jón.
Kennari skrifar: „Hvað er eðlilegra en að skólarnir, sem gerðir
cru út fyrir íslensku stúlkurnar, annist þá nauðsyn til menta að
kenna að fara með ull. — Ættu meira að segja að gera það allir. —
Ekkert verkefni er íslenskara nje merkilegra í sjálfu sjer. Allar
ungar, skólagengnar, íslenskar stúlkur ættu að kunna að vinna úr
íslenskri ull — og eiga svo íslenskan upphlutsbúning, þó án alls
íburðar alment.“
Kennari skrifar eftir leslur bóliar: „Dáðríku, frábæru dugnaðar-
lífi ntá sannarlega bregða upp fyrir almenning, það gæti máske
orðið eggjun fyrir einn og annan, sent er svo þungur að jörðiu
stynur undir. — En of mikið má af öllu gera: Efnishyggjan getur
líka komið frant í þrælkun á sjálfum sjer og öðrum. — Samanber
unnnæli karlsins: „Ef enginn þyrfti að jeta, enginn þyrfti að sofa
og engin væri helgin, þá gæti maður nælt“!“
Samband Suður-þingeyskra kvenna gaf út skrifað blað um mörg
ár. 32 árg. eru til. — Formaður Sambandsins, Hólmfrfður á Arnar-
vatni, skrifar veturinn 1956:
„Jeg get lítið sagt þjcr um fjelagsblaðið okkar gamla. — Deildir
Sambandsins, sem Jtá voru 7, áttu að gefa út eitt blað á ári liver
um sig. En þvi var fljótlega brcytt, og horfið að þvi, að þær gæfu
úf 3 og 3 annaðlivort ár. — Tvær jtær fámennustu máttu slá sjer
saman, og síðasta blaðið átti að hefja göngu sína ekki síðar en í