Tímarit Máls og menningar - 01.11.1977, Blaðsíða 8

Tímarit Máls og menningar
Borgarastéttin hefur greinilega gefist upp við að stjórna landinu eftir úreltum
kenningum sínum og verður að skila ríkinu aftur í meiri glundroða en nokkru
sinni fyrr síðan lýðveldi var stofnað. Það er eins og borgarastéttinni hafi blætt
út, hún er úrræðalaus, hugmyndasnauð og metnaðarsnauð. Sjálfsvirðing hennar
er engin. Hún virðist ekki vera heilshugar nema í einu einasta máli og það er
að hanga á hernum eins lengi og stætt er. Það er skiljanlegt því að hryggbrotin
vera þarfnast stuðnings annarra. Varið land var tröllaukið vindhögg sem skildi
eftir sig þjóðlega timburmenn og stéttarlegt tómarúm. Eins og aðrar tímaskekkj-
ur skaðaði það aðstandendur sína meira en andstæðinga.
Því er nú komin krafa á hendur verkalýðsstéttinni að hún endurskipuleggi
sig pólitískt og hugmyndalega. Hún verður að endurskoða það hlutverk sitt að
verða eins konar allsherjar leiðréttingarstöð fyrir afglöp borgarastéttarinnar.
Hún getur vissulega þurft að styðjast við hluta borgarastéttarinnar til að koma
stefnumálum sínum í framkvæmd og við því er að sjálfsögðu ekkert að segja.
Tími hennar er kominn og hún verður að sýna hvað hún getur því tækifærin
koma ekki strax aftur. Hún getur ekki leyft sér mistök.
Okkur vantar enga nýja flokka fremur en okkur vantar engar nýjar stéttir.
Okkur vantar enga nýja leiðtoga. Okkur skortir samhyggju til að vinna saman
að málum, til að geta endurnýjað „vopnabúnað" verkalýðshreyfingarinnar og
sniðið hann eftir kröfum tímans. Verkalýðsstéttin má ekki detta í sama forar-
pytt og borgarastéttin og láta úreltar kreddur gera sig máttvana.
„Vesöl sú þjóð sem engar hetjur á,“ sagði Andreas við meistara sinn Galilei
í leikriti Brechts, en sá síðarnefndi svaraði um hæl: „Nei — vesöl sú þjóð sem
þarf á hetjum að halda.'“
Þ. Ó.
230