Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1977, Blaðsíða 78

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1977, Blaðsíða 78
Tímarit Máls og menningar og aðrar persónur. Ég læt mig í svipinn engu skipta, hvað leikgerðin sjálf er talin vera. Hún kann að vera Vél sögunnar, forlögin, mannlegt hlut- skipti, allt eftir því hvernig menn vilja skoða Hamlet. Hamlet er leikrit um nauðungar-kjör, og þar er lykillinn að nútíma-túlkun þess. Konungurinn, drottningin, Póloníus, Rósinkrans og Gullinstjarna eru þegar glöggt skilgreind af kjörum sínum. Þetta kunna að vera sorgleg kjör, eins og þegar um drottninguna er að ræða, eða kátleg, eins og þegar Póloníus á í hlut. En persóna og kjör eiga nána samleið. Kládíus leikur ekki hlutverk morðingja og konungs. Hann er morðinginn og kóngurinn. Póloníus leikur ekki hlutverk ráðríks föður og konungsráðgjafa. Hann er hinn ráðríki faðir og ráðgjafi konungsins. Oðru máli gegnir um Hamlet. Hann er meira en ríkiserfinginn, sem reynir að koma sjálfur fram hefndum fyrir morðið á föður sínum. Kjörin gera ekki grein fyrir Hamlet, að minnsta kosti ekki svo til hlítar, að vafa- laust sé. Kjör hans hafa verið á hann lögð. Hamlet tekur þeim, en sam- tímis rís hann gegn þeim. Hann tekur við hlutverkinu, en hann er handan þess og yfir það hafinn. A námsárum sínum hafði Hamlet þaullesið Montaigne. Hann er með bók Montaignes í höndum eða elta miðalda-vofuna á varðstétt Helsingja- eyrar-kastala. Vofan er naumast horfin þegar Hamlet skrifar á blaðrönd bókarinnar „að fantur getur leynzt á bak við bros“. Shakespeare hefur hrundið hinum gaumgæfasta af lesendum Montaignes aftur í lénsheiminn. Hann hefur einnig lagt fyrir hann gildru. „Drengtemr með bók í hendi...“ Þannig var það sem Stanislaf Vis- pjanskí lýsti Hamlet árið 1904; en hann var málari, leikskáld og sviðs- teiknari, sem Gordon Craig kallaði fjölhæfasta listamann leiksviðsins. Vispjanskí lét Hamlet hinn pólska hringsóla um renisans-svalir konungs- kastalans í Kraká. Hin sögulega leikgerð lagði þá skyldu á herðar Hamlet hinum pólska í upphafi aldarinnar, að berjast fyrir frelsi þjóðarinnar. Sá tiltekni Hamlet las einkum pólsk rómantísk skáld og Nietzsche. Hann varð að þola vanmátt sinn sem eigin ávirðingu. Sérhver Hamlet er með bók í hendi. Hvaða bók les nútíma-Hamlet? Hamlet á sýningunni í Kraká síðla hausts 1956 las einungis dagblöð. Hann hrópaði: „Danmörk er dýflissa“, og vildi bæta heiminn. Hann var uppreisnargjarn hugsjónamaður, og lifði aðeins til að starfa. Hamlet í Varsjár-sýningunni 1959 var afmr fullur af efasemdum; og afmr var hann „drengbjálfi með bók í hendi ...“. Vér getum séð hann fyrir oss í svartri 300
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.