Skírnir - 01.01.1974, Page 182
176
BENEDIKT GRONDAL
SKÍRNIR
skuli jeg svara, og það svo duglega, að það svar skal verða undir-
stöðumeira en þykkasti töðugjaldagrautur með sírópsmjólk útá
og kostmeira en þjóhnapparnir af stríðaldasta blótneyti austan úr
01vusi - menn hafa sjálfsagt haldið, að jeg mundi koma heim í
vor, en jeg hef nú allt annað í höfðinu en það.27 Trúið þér því
aldrei, að jeg ekki geri allt sem mér er unnt til einhverja meiri stór-
ræða en það að koma hér og slarka heilann vetur og ekkert annað,
því í vetur átti jeg undir aðra að sækja, og það dugar mér aldrei o
var merkilegt að jeg skyldi ekki hugsa hetur um það - en nú á je
mestallt un[d]ir sjálfum mér, og það mun heldur duga með ham-
íngjunnar hjálp. Nú verð jeg að láta fjúka í nokkrum hendíngum,
því mér leiðist að skrifa prósa - það er komin nótt.28
1 Nú hnígur sól af himinbaug
og húmið vekur álf og draug,29
og hæst á eikum laufin ljóma
3 í logagyltum sólar-blóma -
en rósir sofna engjum á
og aptur lykjast blöðin smá —
6 en inni í bikar draumar dansa
á dýrum blæjum stj örnukransa,
sem norðurljós á himni hlær,
9 og hverfist fram með litafjölda,
eða hristir sólarljósið sær
á sumrin, þegar fer að kvölda -
12 en næturgala fögur fjöld
í fríðum laufum vekur óð,
svo hissa stendur þegna þjóð
15 og þykir fagurt vorsins kvöld.
I sólarroða sigla heim
seggir af ægis víðum geim,
18 en heitmeyjarnar heima bíða,
og heimskar vænta gleðitíða.
Man jeg þau fögur fyrri kvöld
21 á fósturjörðu kærri minni, -
að minnsta kosti einusinni -
á austurvelli stóðu tjöld.
bD b£>