Skagfirðingabók - 01.01.1979, Page 108

SKAGFIRÐINGABÓK
unni móðursystur hans. Þá var þar stofujómfrú Ingibjörg Jóns-
dóttir prests Péturssonar í Steinnesi, sem átti fyrir konu eina af
þeim mörgu Bólstaðarhlíðarsystrum. Voru þau Stefán því systra-
börn. Þau felldu hugi saman og gengu í hjónaband 22. júní 1835.
Svaramenn þeirra voru Jón landlæknir Þorsteinsson og Þórður
Sveinbjörnsson yfirdómari. Þann 22. apríl hafði Stefán fengið
veitingu fyrir Knappsstöðum og hlotið vígslu 24. maí. Héldu þau
ungu hjónin norður strax eftir brúðkaupið.
Það hafa verið mikil viðbrigði að koma úr selskapslífi embættis-
mannastéttarinnar í Reykjavík norður í einangrun og fámenni
fannakistunnar í Stíflunni. En allt fór það vel og svo virðist, sem
ungu hjónunum hafi búnazt vel á Knappsstöðum. Þó hafði sr.
Stefán hvorki arf né heimanmund við að styðjast, er hann tók við
staðnum í „bröstfældig tilstand" aðeins með 26 ríkisdala álagi,
sem skammt hafa náð til að byggja hann upp og betrumbæta.
Og á þriðja ári sínu þar urðu þau fyrir miklum skaða, þegar öll
hús stórskemmdust í landskjálfta og kirkjan næstum hrundi til
grunna aðfaranótt 12. júní 1838. Prestur hófst þegar handa um
endurbyggingu og hafði um haustið lokið við að reisa baðstofu,
búr, eldhús og fjós með 8 básum. Kostuðu þessar byggingar 350
ríkisdali. Upp í þau útgjöld fékk hann 75 ríkisdali af konungsfé
veittu til fátækra prestakalla og 150 dala framlag úr jarðabókar-
sjóði.
Kirkjuna byggði sr. Stefán líka upp af myndarskap. Stendur
hún enn á Knappsstöðum. Hún er elzta timburkirkja í landinu.
Sr. Stefán samdi sóknarlýsingu Bókmenntafélagsins um Stífluna
árið 1840. Er hún prentuð í Sýslu- og sóknalýsingum Skaga-
fjarðarsýslu. Þar gefur sr. Stefán söfnuði sínum þennan vitnisburð
í siðferðis- og trúarefnum:
„Siðferði er yfirhöfuð sómasamlegt og gott, einkum frá-
sneitt sællífi og allri þar af leiðandi óreglu og óskikki.
Þekking trúarbragðanna er sæmileg og allrækilega smnduð.
Óhætt mun líka vera að segja, að ekki fari trúrækni aftur.“
106