Studia Islandica - 01.06.1989, Page 43
41
Post hæc intendit animum rex totis viribus coelitus adjutus exterminare ido-
latriam et dæmonum cultum a tota patria, impiger cultor vineæ domini sui.156
Hier seien auBerdem folgende Beispiele úber Wunder (mi-
racula) genannt, die Gott wegen der Verdienste des Óláfr
helgi bewirkt:
i... /quod et tuncei evidenter rerumexitusprobavit et quotidie nihilominus
beneficiis omnipotentis Dei pro ejus ut credimus meritis collatis satis superque
monstratur. 157
Hæc ita fuisse certissime declarant quotidiana beneficia et non minus crebra
quam inusitata miracula, quæ omnipotens Deus dignatur operari per ejus me-
rita, non in nostra regione, verum ubicunque locorum et a quibuscunque auxi-
lium beati martyris fideliter imploratur.158
Die kirchlich-mittelalterliche Geschichtsanschauung tritt
auch in Theodoricus’ Haltung gegenuber den einzelnen Fúr-
sten zutage. Sie sind entweder gut oder schlecht, je nach ihrer
Zusammenarbeit mit der Kirche. Diese Auffassung ent-
spricht den Ideen Augustinus’ vom frommen Herrscher (rex
iustus) und unfrommen Herrscher (rex iniustus, tyrannus).159
Die Geschichte wird dargestellt als Kampf zwischen Gut und
Böse, zwischen der Civitas Dei und Civitas Diaboli. Man
kommt beim Lesen von Theodoricus’ Schilderung der nor-
wegischen Könige nicht umhin, u.a. in Óláfr Tryggvason und
Óláfr helgi Vertreter des Gottesreiches, in Eiríkr blóðpx (fra-
trum interfector), dessen Gemahlin Gunnhildr (crudelissima)
und Hákon Hlaðajarl (Hacon malus) dagegen Vertreter des
Teufelsreiches zu sehen.
Wenn der Verfasser seine heidnischen Vorfahren und an-
dere Heiden „barbaros“ nennt,I60zeigt sich darin gewiB eine
christliche Einstellung, aber man kann auch darauf hinwei-
sen, daB mittelalterliche Historiographen Ereignisse in der
Geschichte ihres eigenen Volkes gerne auf die des Altertums
projizierten.161 So sagt Theodoricus, Óláfr Haraldsson sei von
seinen Leuten als „König“ ausgerufen worden „more anti-
quorum Romanorum, quia et ibi exercitus sibi solebat creare
imperatorem et regium nomen imponere".162
L