Studia Islandica - 01.06.1989, Page 65
63
/.../integros pro sauciis restituendo/.../Nec adversarii tamen incruentam
victoriam reportaverunt, nam strenuissimus quisque aut in bello ceciderat aut
graviter vulneratus discesserat.117
/.. ./integros pro sauciis arcessere/—/
neque tamen exercitus populi Romani laetam aut incruentam uictoriam adep-
tus erat. nam strenuissimus quisque aut occiderat in proelio aut grauiter uolne-
ratus discesserat.118
Jens S. Th. Hanssen erklárt dies z.B. folgendermaBen:
„Among the Roman authors Sallustius became the governing
model of style during the Middle Ages. Th. may, therefore,
well have obtained his Sallustian matter indirectly. It is,
however, otherwise certain that Sallustius was known in Nor-
way/.. ,/and his works were, later on, translated into Old Nor-
se; and some authors Th. must of course have studied in lear-
ning Latin.“119 Der Gedanke, da8 Theodoricus Sallusts
Kampfesschilderung benutzt haben könnte, um Strophen
áhnlichen Inhalts aus der Rekstefja 120 oder Erfidrápa des
Hallfrpðr121 zu iibersetzen, ist nicht ganz abzuweisen.
Der Rekstefja (Str. 23b) und Königschronik ist auch ge-
meinsam, da8 iiber Óláfs Schicksal nichts Bestimmtes ausge-
sagt wird, d.h. ob er mit dem Leben davongekommen ist oder
den Tod gefunden hat. Wenn nun der norwegische Ge-
schichtsschreiber zweierlei Berichte iiber das rátselhafte Ver-
schwinden Óláfs gibt, erinnert dies an die Dichtung des Hall-
frpðr. In seiner Erfidrápa iiber den König erzáhlt der Skalde
von dem Gerucht, das entstanden ist. Im Unterschied jedoch
zum Verfasser der Rekstefja und zu Theodoricus nimmt Hall-
frpðr Stellung zur Sache. Er glaubt nicht, daB der König mit
dem Leben davongekommen sei, vgl. folgendes:
20. Veít ec e/g/hitt aðr heita
hungrdeyfi sAnl ec leyfa
dynsæðinga daðan
dýrblics eþa þo kyqvnn
allz saNliga segia
sáR mun grnmr at hvaro
hætt er til hans at fretta
hvartveoia mer seG ir.