Studia Islandica - 01.06.1989, Page 99
97
áhnlich dem Codex Regius der Eddagedichte benutzt haben
könnte.
Die Untersuchung hier hat vor allem gezeigt, daB es keinen
Grund gibt, Theodoricus’ Aussage im Vorwort iiber die islán-
dischen „antiqua carmina“ als leere Phrase (Topos im pejora-
tiven Sinne) eines mittelalterlichen Autors abzutun. Das Be-
merkenswerte am Ganzen ist, da8 islándische Skaldengedich-
te völlig in lateinische Prosa aufgegangen sind.268 Der Anteil
der Hofskalden an der Entstehung und Entwicklung der Kö-
nigssagas ist damit kein geringer.269 Die „kvæði“ behalten
weiterhin ihren Wert, wenngleich sie in anderer Form er-
scheinen. Dadurch ist der Zusammenhang innerhalb der nor-
rönen Geschichte gewáhrleistet, und gleichzeitig werden das
Verháltnis zur altislándischen Literatur und die Wechselbe-
ziehungen, die stattfanden, sichtbar, denn spáter konnten is-
lándische Geschichtsschreiber Auskunft bei Theodoricus ein-
holen.270 Dies wird jedoch náher in betreffendem Kapitel
erörtert.
Theodoricus ist nicht der einzige, der sich auf islándische
Quellen stiitzt. Was diese kulturellen Beziehungen betrifft,
gilt dasselbe fiir die dánischen Geschichtsschreiber Svend Ag-
gespn und Saxo Grammaticus.271 Aggespn schrieb sein Werk
Brevis historia regum Dacie ungefáhr zur selben Zeit wie
Theodoricus die Norwegische Königsgeschichte. Im ersten
Kapitel der Schrift áuBert er sich folgendermaBen iiber seine
Quellen:
Skiold Danis didici <primum> prefuisse; et ut eius alludamus uocabulo,
(iccirco) tali functus est nomine, quia uniuersos regni terminos regie defensio-
nis patrocinio affatim egregie tuebatur. A quo primum modis Hislandensibus
Skioldunger sunt reges <nostri> nuncupati.272
Saxo sagt im Vorwort zu seiner Dánengeschichte, die ca.
1185-1220 geschrieben wurde, u.a. folgendes:
Nec Tylensium industria silentio obliteranda; qui cum ob nativam soli steri-
litatem luxuriæ nutrimentis carentes officia continuæ sobrietatis exerceant
7