Studia Islandica - 01.06.1989, Side 144
142
teinische Werk ist einem gewissen „Agnellus“ oder „Anguel-
le“ gewidmet, dessen Identitát man bis jetzt noch nicht mit Si-
cherheit hat bestimmen können.3 Der Autor selbst ist allem
Anschein nach ein Norweger.4 Unsicher ist, wann die Chro-
nik geschrieben wurde. Hier herrschen stark divergierende
Ansichten, d.h. die Datierungen schwanken zwischen 1152
und 1266 oder sogar noch spáter. Der Grund dafíir ist, da6
eben keines der vorgebrachten Argumente von ausschlagge-
bender Bedeutung fiir eine genaue Entstehungszeit ist.5
Die Aufgabe des Verfassers ist es, „situm latissimæ regionis
drcumquaque describere ejusque rectorum genealogiam re-
texere et adventum christianitatis simul et paganismi fugam
ac utriusque statum exponere".6 Der Text bricht mit der Be-
schreibung von Óláfr helgis Ankunft in Norwegen ab, und es
ist unmöglich zu sagen, welchen Umfang die Schrift ursprung-
lich hatte oder haben sollte.7
2. Quellen
Úber seine Quellen áuBert sich der Autor im Prolog folgen-
dermaBen:
Quod negotium - nimio sudore plenum, florente mente excogitatum meæ-
que imperitiæ injunctum, sed hucusque latino eloquio intentatum - quam sit
onerosum et ob invidos quam sit periculosum, ipse optime nosti; obsecundo
tamen nostris amminiculis fretus, illorum edacem livorem postponendo, si
quid nostra refert, [quod vos posteri hæc mei laboris emolumenta habebitis
/--/Neque enim laudis avidus ut chronographus existo neque vituperii stimu-
los ut falsidicus exhorreo, cum nihil a me de vetustatis serie novum vel inaudi-
tum assumpserim, sed in omnibus seniorum assertiones secutus. Si quid vero
nostris temporibus memoriadignumaccidisse repperi, hocipsumaddidi/.../ 8
Man hat aus diesen Worten ganz richtig gefolgert, daB der
Verfasser sich sowohl auf múndliche wie schriftliche, norröne
wie lateinische Quellen gestútzt haben kann.9 AuBernorröne
Quellen hat man nachweisen können,10 islándisch-norwegi-